Inmiddels hebben we Negombo verlaten en zijn we afgereisd naar Galle in het zuiden. Om 8 uur 's ochtends bracht Jude ons met de tuktuk naar het busstation al waar we bepakt en bezakt in de rij voor de bus gingen staan. Een uurtje later stapten we uit en konden we in Colombo op zoek naar het trein station. Het trein station was een klein stukje lopen.... Nee het viel heel erg mee ondanks de temperatuur en onze bepakking.

Dan de trein. De boeken schrijven dat je zo heerlijk van het landschap kan genieten en het een prachtige reis langs de kust is. Ik zou het niet weten. Wij stonden te zweten in het gang pad waarbij verkopers met van van alles over je heen klimmen om hun waar te vertonen. Alle ramen en deuren in de trein staan open voor een beetje wind. Jammer genoeg zijn de ramen te laag zodat je als je staat dus niets ziet. Na twee en een half uur de moed er in houden en wat praten met handen en voeten met de andere mensen in de trein kwamen we dan toch eindelijk aan in Galle! Wat waren we blij dat we de trein uit konden!

Onze kamer in bij een homestay wat in houd dat we eerst door de woonkamer van de mensen moeten voordat we bij de binnenplaats en onze kamer komen. Altijd spannend want in welke stoel zouden ze oma hebben neer gezet en wat zit ze deze keer te pruttelen.

Gisteren een rondje door het stadje gedaan en een kaart gepost die bij het postkantoor in Nederlands koloniale stijl gelijk handmatig werd gestempeld door een olijk mannetje. Geweldig.

Toen we de stad wel hadden gezien gingen we dan op zoek naar "the stilt fishermen". Dus op naar het busstation. Ons zelf in de bus naar Koggala gepropt en daar gingen we! Een tuktuk geregeld die ons wel even overal naar toe wilde brengen (lopen is veel te warm) en gaan! Wat is het hier mooi! Prachtige witte stranden en een zee die op het land beukt.

Na een beetje rond gehobbel weer terug in de bus. Alleen zat de bus nu wat voller... dus met twee handen half hangend aan stangen proberen niet de bus weer uit te vallen, ook hier staan alle ramen en deuren allemaal open. Wat een beleving. En wat voelden we ons westers.

De chauffeur had flink het gas er op en zat achter het stuur alsof hij aan het Mario karten was, ze schijnen hier hun rijbewijs te kopen... daar denken we maar gewoon niet over na.

Onze tijd in Galle zit er weer op. We vertrekken vandaag richting Mirissa en vervolgens naar Yala om van daaruit het binnenland in te gaan. Ik ben benieuwd naar de komende avonturen!

aayu-bowan!

*foto's worden toegevoegd aan het Sri Lanka album.