"I'm going on an adventure!"

Het duurde een paar dagen maar ik ben er over uit. Het Zuidereiland is inderdaad nog mooier dan het noorder. De eerste dag in het zuiden begon al gelijk goed met stralende zon en een wijnproeverij. Helaas zat het weer daarna de eerste dagen niet zo mee (was belabberd) dus Abel Tasman NP viel wat tegen door de hoeveelheid regen dus ik zal nog een keertje terug moeten om het te zien in de zon. Gelukkig is het weer verder relatief goed met weinig regen en zelfs de zon laat zich steeds regelmatiger zien. Maar blijkbaar is het weer hier aan de westkust al fantastisch als het niet regent.

Waar in het noorden de wegen veelal breed zijn en toch wel op een snelweg lijken zijn de wegen in het zuiden veel smaller en doet het meer denken aan de smalle bochtige bergen wegen door de Alpen. Niet heel verrassend heet de bergketen hier ook the Southern Alps en voelt het toch alsof ik wat dichter bij huis ben. Na een prachtige weg door de bergen en regenwoud en zo nu en dan een doorkijkje naar de oceaan stopten we bij cape faulwind voor een wandelingetje langs de kust en zoeken naar zeehonden. De naam zegt het eigenlijk al wel, er stond een stevige bries. We begonnen met een fijn zonnetje helaas sloeg dit halverwege om in een flinke bui dus het was een sprintje trekken naar het eindpunt. Mijn bed stond deze keer in Westport, een dorp waar niet heel veel gebeurt behalve, niet geheel onbelangrijk, dat ze hier bier brouwen. Er moest dus even geproefd worden. Dat gaat hier dus niet op de zelfde manier als wijn proeven.. niks geen groot glas met een klein scheutje, gewoon een heel glas bier. En dan nog een paar want je moet wel goed proeven. Gelukkig kregen we er ook eten bij en dat was ook wel een beetje nodig.

Onderweg naar Franz Josef stopten we voor een pannenkoekenontbijt bij de Pancake rocks in Punakaki. Met heel veel fantasie zie je een stapel pannenkoeken in de rotsformaties. Natuurlijk kreeg ik wel zin in Pancakes na al dat gepraat er over dus dat was een fijn tweede ontbijt! De weg richting Franz Josef was wederom erg mooi. Helaas was het weer te slecht om de gletsjer op de gaan met een helihike dan maar er naartoe wandelen. Helaas is de gletsjer zo erg gesmolten dat je nog steeds 700m verwijderd bent en waren er zo veel wolken dat we een beetje twijfelde of er wel echt een gletsjer was maar het was een leuk stukje wandelen. Vanaf Franz Josef stond er weer een lange dag op het programma. Via Fox glacier naar lake Matheson (spiegel meer), een korte stop bij een waterval waarvan je gaat hallucineren en vervolgend door naar de blue water holes. Het water was daar zo mooi blauw! Na hier een tijdje te hebben rond gehangen het laatste prachtige stukje richting Wanaka. Wat was die weg mooi! Overal besneeuwde bergtoppen met daarvoor een groot meer. Het is zo mooi dat je twijfelt of het wel echt is! Ik had daar prima een dag of wat willen zitten en van het uitzicht genieten. Gelukkig kon dat in Wanaka. Heerlijk aan het water zitten en naar de bergen in de verte staren en natuurlijk naar de wanaka boom. Ik dacht dat dat een mega grote boom in het midden van het meer zou zijn, had ik dat toch even mis... het is een heel klein boompje dat net in het water staat. Mijn eerste reactie was "O, is dat het" maar dat kleine boompje zorgt wel voor prachtige plaatjes! Het was natuurlijk niet alleen maar aan het water zitten en niets doen, ik ging op avontuur! Roy's peak was helaas gesloten maar gelukkig is dat niet de enige wandeling. Vanaf rocky mountain was het uitzicht erg mooi en omdat we niet de hele 5 uur terug naar Wanaka wilden lopen gingen we voor de Nieuw-Zeeland manier, liften! Het koste ons wel 3 minuten om een lift te krijgen, best een goed begin lijkt mij zo...

Inmiddels ben ik voor de tweede keer in Queenstown. De eerste paar dagen was vooral pubcrawl, bijkomen van de pubcrawl, Ferg burger eten en om hoog met de gondel en naar de Luge (ik moest dat ook even Google maar het was ontzettend leuk!) inmiddels is dat alweer bijna een week geleden. Want na een paar dagen vertrok ik naar Milford sound. Zo mooi! En zo gigantisch, je voelt je daar echt heel klein. Na een nachtje in de middle of nowhere gingen we opweg naar Steward Island, helaas begaf de bus het en zaten we met zijn allen op hulp te wachten tussen de schapen. De ferry naar Steward Island hebben we niet gehaald dus brachten we de nacht door in Invercargill, volgens John Cleese "the asshole of the world" dus...

Gisteren was het weer tijd voor een wandeling. De Ben Lomond track stond op het programma. Wat was het mooi! In iets meer dan 4 uur klommen we vanaf de stad (300m boven zee niveau) naar de top op bijna 1800m. Halverwege konden we niet geloven dat we naar die grote piek gingen, dat was toch veel te verweg! Maar we hebben het gehaald en het was de zweetdruppels meer dan waard! Wat een uitzicht, bij elke bocht werd het nog mooier! Helaas is dat voor mij voorlopig even de laatste grote wandeling want mijn bergschoenen hebben het begeven en vreemd genoeg hebben ze in Queenstown geen schoenmaker dus ik moet zelf aan de slag met lijm...

Morgen ochtend begint de reis richting Auckland alweer. Gelukkig niet in een keer stop morgen nog in Mt Cook dus ik kan voorlopig nog even van het mooie Nieuw-Zeeland genieten!

Kia Ora!

Ik zie en doe zoveel dat ik al in diepe slaap ben voordat mijn hoofd mijn kussen raakt, het reistempo zit er weer lekker in zullen we maar zeggen....! Inmiddels al weer twee weken in Nieuw-Zeeland en onderweg met de bus! Wat is het hier prachtig!

Na een prima vlucht van 3 uur stond ik in Nieuw-Zeeland. Wat is het hier weer anders dan Australië! De mensen praten ook net weer anders en het is hier zoveel groener! Mijn eerste paar dagen mocht ik bij Marlies logeren waar ik fijn kon wennen aan het nieuwe land en ze liet mij de beste plekjes van Auckland zien waar je normaal als toerist niet zo makkelijk komt. Onder andere wandelen bij Mission bay, Mangere mountain, One tree Hill, een snelcursus maori, vogels kijken, heerlijk eten, en heerlijk slapen in gewoon bed! Het was heel erg fijn!

Op maandag ging mijn wekker vroeg want om half 8 vertrok de bus en starte mijn volgende avontuur in Nieuw-Zeeland! Op naar het meest noordelijke punt, cape Reinga. Onderweg stopte we bij verschillende bezienswaardigheden zoals twee oude kauri bomen. Overnachten in Pahia en met de Ferry naar Russel voor een 360 uitzicht vanaf Flagstaff Hill. De volgende ochtend het laatste stuk naar de cape. Super mooi om de Twee oceanen te zien botsen. Wat is het daar mooi! De volgende dag weer terug naar Auckland waar het nog even spannend was toen 's nachts het brandalarm afging en iedereen dus in pyjama buiten stond. Gelukkig konden we na een halfuurtje weer naar binnen en slapen. De dag begon alweer vroeg, nieuwe bus, nieuwe chauffeur en een hoop nieuwe gezichten of zoals ze het hier noemen, nieuwe familie. De bestemming was Hahei. Hahei ligt in de Coromandel. En op een uur wandelen is Cathedral Cove te vinden waar opnamen voor de Narnia films zijn gemaakt. Het hostel lag ongeveer op het strand met uitzichtpunten aan beide kanten en veel wandel mogelijkheden. Verder was er niet zo heel veel dus het sterrenkijken was geweldig!

Van Hahei via wat andere kleine dorpen terug naar de westkust naar Raglan, de surf hoofdstad van Nieuw-Zeeland met de langste naar links brekende golf van de wereld. De ideale plek om een poging tot surfen te doen dus! Helaas geen nieuw ontdekt talent maar leuk was het wel! In Raglan hadden we mazzel want we zaten niet in het gewone hostel maar in de logde met jacuzzi en uitzicht op zee, ja het leven van een backpacker is zwaar... In Raglan was het helaas ook tijd om dag te zeggen tegen een aantal. Dat blijft toch mijn minst favoriete onderdeel van het reizen.

Met een uurtje minder slaap (de klok is hier al een uur vooruit) heel vroeg weer onderweg naar Rotorua maar niet een een keer door! Ik ging voor een adrenaline rush, ik ging wet caving doen! Of te wel in een wetsuit door een grot kruipen, abseilend door watervallen en watertrappelen tot er weer bodem is. Het was heel gaaf! En super mooi om de glow worms te zien. Na dit adrenaline avontuur voelde ik mijn arme spiertjes wel een beetje. Misschien was en surfen en caving wat veel van het goede... Een beetje moe op naar het volgende avontuur! Wat kan alleen maar in Nieuw-Zeeland? Precies! Op naar middle earth! Op bezoek in de Shire (LoTR is hier opgenomen en The Hobbit). Wat is dat mooi gedaan! Het is dat de huisjes wat klein zijn maar ik zou er anders zo willen wonen. Nooit verwacht dat ik zo gelukkig kon worden van wandelen door de Shire, dit is nu al een van de hoogte puntjes!

In Rotorua moest ik helaas weer dag zeggen tegen wat busfamilie maar wel weer vakantieadresjes rijker, ik ga in razend tempo door het noorder eiland. Nachtje slapen bij een Mauri familie en een echte Hangi eten, de Haka leren, zwemmen in een natuurlijke warmwater rivier, modderbaden en even ontstressen in Whakahoro bij blue duck station. Whakahoro heeft een inwonersaantal van 8.. 1,5 uur rijden naar het volgende dorp, geen telefoonnetwerk of WiFi maar wel wonderschone natuur en paarden! Een van de mooiste ritten van mijn leven. Samen met Boomer de omgeving verkennen en over plassen springen. Ja ik had een geweldige dag! Aan het eind van de dag nog een lesje anatomie met een vers geschoten geit (die zijn hier een grote plaag) en het was alweer tijd voor de zonsondergang, broodjes smeren en tas inpakken en naar bed want de wekker stond ingesteld op 5.15 uur. De Tongariro crossen moest worden gewandeld! Hoe vaak die wekker inmiddels al voor 6 uur is gegaan weet ik niet maar ik ben er nog steeds niet aan gewend en hoe leuk de reden voor het vroege opstaan ook is, die wekker blijft verschrikkelijk... maar om 5.50 uur zat ik braaf in de bus onderweg naar National Park. Dit is een klein dorp bij het Tongariro National park vanuit dit dorp vertrokken we na een materiaal controle (niemand op gympen, slippers, in spijkerbroek, genoeg kleding lagen) naar het start punt van de wandeling. Vanaf dit startpunt 21,8 km over de pas, Mount Doom, door sneeuw, ijs, mist en wind trotseren. De emerald lakes (zie Google) waren voor het grootste gedeelte nog bevroren en the blue lake was nog helemaal dicht. Het was zwaar en koud maar zo ontzettend mooi! Het was het afzien en de spierpijn meer dan waard. Zeker een van de mooiste wandelingen die ik heb gedaan. Lord of the Rings kijken zal nooit meer het zelfde zijn!

De vulkanen kunnen ook weer afgevinkt worden en de laatste bestemming op het Noorder eiland voor nu is Wellington. 30 september stap ik op de ferry maar het Zuidereiland voor nog meer moois!

End of an era....

Welkom in de hoofdstad! Voor mij was Canberra de meest sfeerloze stad die ik heb gezien in Australië (al ligt het in een prachtige omgeving). Wat dat betreft ook wel weer een ervaring. Maar na Melbourne was het wel een grote overgang. Geen gezellige koffiezaakjes, hippe cafés of fijne bakkertjes. Zelfs het hostel was sfeerloos. Het had iets weg van een spookstad, zo stil was het er. En ik was er nog wel op een zaterdag. Maar ik had erg mazzel want een van de weinige andere gasten was een chef die zomaar een bord met heerlijke curry voor mijn neus zette. Hij was het denk ik niet eens met mijn soepje als maaltijd. Dat hostelleven is lang niet slecht.

Na een ochtend en middag een beetje ronddwalen, Capital Hill, old parliament, wandelen langs het meer en wat musea bekijken mocht ik alweer richting het station voor mijn laatste tochtje in de Australische greyhound. Op naar Sydney! Ik was erg benieuwd wat ik van Sydney zou vinden na 5 weken van zeer afwisselende landschappen, dorpen en steden. Het zal geen verassing zijn, ik vond het nog steeds geweldig! Sydney zit in mijn hart. Waarschijnlijk hielp het prachtige weer ook mee. Na een week kou, wind en regen was het heerlijk om weer zon en strak blauwe lucht te zien en niet al mijn truien aan te moeten doen om het niet koud te hebben. Anoek heeft mij vier weken lang horen mopperen dat het koud of niet echt warm was maar vergeleken met Adelaide en Melbourne was de oostkust heerlijk warm. Gelukkig is in Sydney de lente echt begonnen! En was er zelfs een hittegolf met temperaturen boven de 30 graden, erg fijn om even te ontdooien maar ik ben wel benieuwd hoe warm de zomer gaat zijn als het zo vroeg in de lente al zo warm is.

En omdat je soms toch aan je budget moet denken is zondag in Sydney het perfecte moment om op stap te gaan. Samen met Anoek was ik al naar North Head geweest. Deze keer ging ik naar South Head en Watsons bay. Fijn slenteren langs de verschillende strandjes en genieten van de prachtige uitzichten en het heerlijke zonnetje. Ik had allemaal plannen om zo goed mogelijk gebruik te maken van de zondag maar soms is het beste plan, geen plan hebben... uiteindelijk bleef het dus bij heerlijk rondslenteren bij South Head en watsons bay. En daarna nog een boottochtje met de ferry, gewoon omdat het kan. Het was een heerlijke dag!

Het weer was goed dus er stond een tochtje naar de blue mountains op het programma. Twee uur in de trein zitten en je bent in een compleet andere wereld. Maar ook weer zo ontzettend mooi! Prachtig wandelen. En de bergen hebben inderdaad een blauwe gloed. Helaas was dit ook het punt van mijn reis om afscheid te nemen van mijn lieve blauwe rugzakje, na bijna tien jaar en vele reisavonturen was hij echt op.

En zo kwam er een einde aan mijn Australië avontuur. Ik vond het geweldig! Het was nog mooier dan ik had gehoopt en ik wil zeker de westkust verkennen!

Dus met een beetje pijn in mijn hart neem ik afscheid van Australië en mijn blauwe rugzak. Op naar de volgende avonturen in Nieuw-Zeeland. Nu met een mooie paarse rugzak, niemand die mij over het hoofd kan zien!

My swag, your swag/ vroeg opstaan is leuk?!

De vlucht van Cairns naar ASP (Alice Springs) ging erg voorspoedig. Om iets over tien in de ochtend zetten we onze eerste stappen in het Northern Therritory. Het was een interessante vlucht, ongeveer twee uur lang vlieg je over niets dan wijdse vlakten met af en toe bergen of heuvels, geen huis te zien. Zo ver van de oostkust dat we een half uurtje terug in de tijd gingen, gevoelsmatig was het veel meer. De sfeer in deze woestijn stad is grimmig. Misschien omdat alle drugs en drank problemen hier zichtbaar zijn, misschien omdat wonen in een woestijn dit met mensen doet. Gelukkig was het hostel fijn waar we gewoon een dagje in het zonnetje hebben gehangen,ook wel eens lekker. Maar aan het eind van de middag moest er toch ingepakt worden want we gingen de outback in en die grote backpack mocht niet mee. Binnen een paar minuten was de kamer een prachtige semi geordende chaos. Maar het was gelukt, een rugzak en een linnen tas vol met water en warme kleding want in de winter is het dus ook in de woestijn best fris.. De volgende ochtend werden we om 6 uur opgehaald en zetten we koers richting Uluru/Ayers rock. Na een paar tussenstops met ritje op race kamelen, "dorp" dichts bij het midden van Australië, hout sprokkelen en vogeltjes kijken kwamen we aan op ons kamp ( veld van oranje stof met een vuurkorf in het midden). Na de lunch was het dan eindelijk tijd om die grote rode rots van dichtbij te bekijken. Echt wel heel speciaal om daar zo dicht langs te lopen. Onze gids Amy wist ook veel te vertellen over de aboriginals die Uluru nog steeds gebruiken voor hun rituelen. En toen was het tijd voor prikwijn en de zonsondergang! Erg mooi! Het werd maar mooier en mooier hoe lager de zon ging, van oranje en rood naar een soort blauw paars.

Na het avondeten was het tijd om in de swag te kruipen, een kanvas envelop met een dun matrasje waar je met je slaapzak in gaat liggen. Ze zeggen dat je het dan niet koud kan hebben.... ik heb de hele nacht liggen klappertanden ondanks de extra lagen kleding die ik aan trok. Gelukkig was de sterrenhemel waanzinnig mooi elke keer dat ik het waagde mijn neus boven de slaapzakrand te steken. Een lange nacht was het niet want om 5 uur moesten we ons (semi) warme bed verlaten om de zonsopkomst bij die rode rots te bekijken. Gehuld in slaapzak zagen we, samen met nog een paar busladingen, de eerste stralen opkomen over een enorme vlakte met een rots. Daarna terug rennen naar de warme bus om als eerste bij de wc te zijn (gat in de grond). Niets lekkerder dan na klappertanden bij zonsopkomst de dag echt te beginnen met een stevige wandeling door een winderige vallei. Dus op naar vallei van de wind! Stiekem indrukwekkender dan Uluru, veel minder toeristen en wat lastiger begaanbaar met een helling die ze lief heart attack hill noemden (viel allemaal echt mee).

De volgende plaats om in onze swag te kruipen was vlak bij Kings Canyon, ons laatste nachtje in de outback. Na een echte Australische maaltijd, kangoeroe van de bbq en timtams als toetje vielen we in slaap met niet echt ver weg het gejank van dingo's. Als je, je ogen dicht hebt zie je ze niet en wat je niet ziet is er niet... toch?

Na een nog iets korter nachtje zaten we weer in de auto voor een klim naar de Kings Canyon rim walk. Altijd fijn om om kwart over 6 in de vroege morgen tegen een stijle bergwand op te lopen... voordeel was wel dat geen andere groep zo debiel was om zo vroeg op te staan dus dat het geen 'vechten voor de beste fotoplek' was. Na een prachtige wandeling was het al tijd om ons tasje te pakken. Het outback avontuur zat er weer op, maar niet voordat we nog even een broodje kameel ophadden, kunnen we dat ook weer van de lijst strepen. En zo kwam er ook een eind aan het "Flying Daughters" avontuur met Anoek. Het waren een geweldige 4 weken!

Na een nachtje slapen in een normaal bed stapte ik op de bus richting Adelaide! Eenentwintig uur in een bus zitten vond ik wat lang dus er stond een nachtje in het interessante Coober Pedy, ook wel Opal City, ingepland. Coober Pedy is het minst kleine gehucht op de weg van ASP naar Adelaide. Het zijn vooral veel opaal mijnen (gaten in de grond) en een paar grotwoningen. Ik sliep dan ook 6,5 meter onder de grond... ik vond het niet zo erg toen in weer op de bus moest stappen. Wel was het interessant om te zien hoe anders dit deel van Australië weer is. Na een kort nachtje in de bus stond ik om half zeven in de vroege morgen in Adelaide. En aangezien het inchecken hier pas vanaf 13.00 uur is, op de gratis fiets de stad verkennen. Best wel raar om aan de verkeerde kant te moeten fietsen. Maar het is wel een fijne stad. Het centrum word omringd door parken (stuk of 25) en langs de rivier is het erg lekker trappen. En een fijne bijkomstigheid, de musea zijn gratis! Mijn tweede dagje terug in de bewoonde wereld ging ik op wijntour naar de Barossa, blijkbaar komt hier bijna alle Australische wijn vandaan samen met het er naast liggende Adelaide hills. Ik viel weer met mijn neus in d boter want het was Gourmet weekend, extra goedkoop luxe producten eten en drinken. Ik was de jongste op de toer maar de enige die twijfelde of een espressomartini om tien uur 's ochtends wel zo'n goed idee was. Gelukkig is het altijd wel ergens 4 uur...

Na deze "koffie" stop gingen we op weg naar Jacobs Creek, de eerste cellardoor. Wat een prachtig gebied! Wel grappig om hier extra duidelijk de omgekeerde seizoenen te zien, alle stokken waren kaal. Hier is januari de wijn maand. Vervolgens gingen we naar een kleine wijnboer waar ze ook erg lekkere port maken. Bij de volgende stop voor de lunch gingen we dan eindelijk de wijnkelders in. Ze doen het zelfde als in Europa en toch ziet het er anders uit. Lunch was "gourmet pizza" best wel erg lekker na al die wijn. Maar we waren nog niet klaar! We gingen nog naar twee cellardoors. Gelukkig is mijn backpack al vol anders zouden er toch een paar kilo's extra inzitten, het was een fijne dag. Mocht ik ook verhuizen dan lijken de Adelaide hills mij een erg fijn plekje.

En voordat ik het wist zat ik alweer in de bus van Adelaide naar Melbourne! Het zuidelijkste puntje van Australië voor mij. Ondanks dat de lente is begonnen voelt het hier nog als winter. Van de voer seizoenen in een dag heb ik alleen nog winter en herfst gezien maar ondanks dag het weer niet mee zit vind ik het een heerlijke stad! Overal leuke koffie tentjes en schattige cafés met heerlijke broodjes, taartjes en ander heerlijks. Ik begrijp dat deze stad al 7 jaar op rij is verkozen als beste stad om te wonen! Het is hier heerlijk ronddwalen en er zijn ook genoeg musea voor als het buiten te koud word en koffie of thee niet meer helpt. Toch vertrek ik na een kleine week wat verder naar het zuiden, ik mis de zon. Morgen stap ik op de bus naar Canberra, volgens veel de meest saaie stad van Australië. Ik wil dat toch eens zelf bekijken voordat ik weer verder trek naar Sydney. Die stad heeft toch een beetje mijn hart gestolen. Ik ben benieuwd of ik het er nog steeds zo heerlijk vind als toen ik er 5 weken geleden mijn eerste stapjes op Australische bodem zette!

Winter

Na een voortreffelijke steak in Rockhampton, waar ik toch even in de war was of ik stiekem in Texas terug was, gingen we meer het binnenland in, opzoek naar de Platypus. Voor iedereen die dat ook even moet Google, dat zijn dus de vogelbekdieren, eindelijk echt een dier wat ongevaarlijk is!

We verbleven op de Platypus bushcamp. De naam geeft het al een beetje weg, kamperen in de bush (geen telefoon ontvangst, kikkers in de wc en geen licht) douchen met uitzicht, lees muur vier was jungle, en warm water was er alleen als de houtkachel had aangestaan. Het was er heerlijk! Wel even wennen als je in het donker naar de wc gaat en je hoofdlampje gaat uit, wat ritselt daar allemaal.....?

Na een dagje wandelen in het Eungella National park en watervallen bekijken mochten we 's avonds deel nemen aan een waar feestmaal! Twee nieuw gearriveerde gasten gingen een lamsstoofschotel/roast maken en dus niet in de keuken maar gewoon op een kampvuur. En als toetje draaiden ze ook nog even een apple crumble in elkaar. Om dat zelfde vuurtje dus... het was een soort master chef Australia. We hebben zitten smullen! Helemaal toen er vanaf een andere campingplek zelf gestookte butterscotch schnaps werd aangedragen, het was een gezellige avond! De volgende ochtend was veel dag zeggen. Onze buren Kate en Steve vertrokken naar het Noorden en onze Chefs Markus en Andrew gingen zuidwaarts. En wij gingen naar broken river! Het was even spanned of Bertha het toch wel zware colletje zou halen, we gingen praktisch recht tegen de berg op maar wat was het mooi! Een waanzinnig uitzicht over de vallei. En tijdens de wandeling ook nog wat grotere vogelbekdieren gezien! En na nog een nachtje genieten van de pracht van de geweldige camp site was het ook voor ons weer tijd om te vertrekken. Op naar Airlie beach! Airlie beach was onze spring plank naar de Whitsundays. Het is er heel anders dan wat we eerder hebben gezien. Eigenlijk een toeristische haven plaats die je overal kan zien maar daarvoor waren we ook niet in Airlie. Na een nachtje op een zwaar bevochten kampeerplaats (alles was vol in de wijde omgeving) was het tijd voor onze zeilcruise op de S.V. Whithaven! En de dag begon goed! Gladde zee, strak blauwe lucht en nog voor lunch walvissen en baby walvissen gezien. Na de lunch was het tijd om te snorkelen. Dus onszelf even in een stinger suit hijsen, flippers aan, snorkel op en gaan! Zo tof snorkelen op het Great Barrier Reef! Anoek werd extra enthousiast van al "haar" koraaltjes die aan deze kant van de wereld goed te vinden waren. Het was echt heel tof! Ik ben inmiddels aan iets warmere watertemperaturen gewend geraakt dus ondanks het extra laagje kwam ik toch een beetje blauw uit het water, ineens is het dan toch winter... Na een kopje thee en in de zon hangen waren op onze tweede stop. Ik had het nog steeds niet echt warm dus zag weer dat koude water in springen niet zo zitten, gelukkig konden we ook kajakken, het rif bekijken zonder echt het water in te moeten, ideaal! Toch wel nieuwsgierig geworden ook maar weer even gaan snorkelen. Het was eb (uiteraard) dus we konden alles van nog wat dichterbij bekijken.

We hadden ons stiekem wel verheugd op even een eigen bed, ook al zou dit niet veel ruimer zijn op een boot. Maar de hoop vervloog snel, we lagen voor in de boot, in de punt dus nog wat knusser dan in Bertha. Achja dan moet je maar gewoon buiten op het dek slapen onder de sterrenhemel, echt wel afzien... Zò ontzettend mooi! Zó veel sterren, beetje fris maar het was die koude voeten meer dan waard.

De volgende ochtend werd om 6 uur het anker alweer gelicht dus waren we mooi op tijd wakker voor de zonsopkomst. Ontbijten en dan naar Whitehaven Beach, het zand daar is het witste wat ik heb gezien en super zacht. Ook hier was het natuurlijk eb dus het was makkelijk pijlstaartroggen spotten, helaas konden we de kleine citroen haaien niet vinden. Na een paar uur van het prachtige strand te hebben kunnen genieten was het tijd om weer richting Airlie te gaan, deze keer met de zeilen! Zat ik daar toch intens gelukkig te zijn op die boot!

Van Airlie gingen we naar magnetic island, daar waar de wilde koala's te vinden zijn! Bertha lieten we voor een paar nachtjes achter in Townsville en wij stapten op de boot naar het eiland. Helaas viel dit eiland erg tegen. Inmiddels hebben Anoek en ik best wel veel moois gezien in Australië dus misschien zijn we een beetje verwend geraakt maar het was het allemaal net niet. Wel was het was heerlijk om even in een gewoon bed te slapen en onze koala knuffel middag was fantastisch! Ook wat ontmoetingen met vreemde reptielen, erg leuk. En Anoek had grote lol omdat een of andere rare vogel mij de stuipen op het lijf joeg (die vogel blijft een dingetje). Na het koala knuffelen nog een wandeling naar een uitzichtpunt voor de zonsondergang en onderweg wilde koala's spotten. Het uitzicht boven op de berg was de wandeling terug in het donker meer dan waard! Eten op het eiland is alleen wel een dingetje, alles gaat om 8 uur dicht. Behalve de Mexicaan waar wij wilde gaan vieren dat we een koala hadden geknuffeld maar die hadden geen eten meer (ja hier kan dat, een restaurant zonder eten). Dus ongeveer twee uur het eiland over scheuren met de bus en een Walibi met een doodswens later zaten we op ons eigen park aan een sneue tosti... het zat ons niet mee. Erg verdrietig waren we dan ook niet dat we het eiland gedag moesten zeggen.

Na een onrustig nachtje op een gratis camping was het tijd om een van de meest gefotografeerde watervallen op de gevoelige plaat vast te leggen. Voordeel van vroeg om staan, je bent voor alle bussen. Het water bij Josephine Falls was wel nog erg koud dus het zwemmen hebben we nog maar even overgeslagen. En toen door naar de andere beroemde watervallen in de table lands. Het millaa millaa circuit. Drie watervallen en er tussen prachtig groene heuvels. Weer een heel ander landschap dan wat we hier voor hadden gezien. Toch wel een van de mooiere routes. Na een nachtje kamperen boven op de berg was het tijd om naar ons meest noordelijke punt te rijden, port Douglas, om vervolgens langs een prachtige kustweg weer wat af te zakken richting Cairns. Ons laatste nachtje met Bertha echt Australisch kamperen bij de billabong tussen de kangoeroes, ze blijven toch leuk die Skippies!

Morgen ochtend vliegen we naar Alice Springs, vanaf daar gaan we verder de outback in, onder andere naar Uluru. Weer slapen onder de sterrenhemel! Het is daar s nachts zo rond heg vriespunt dus ik ben benieuwd hoe leuk ik dat ga vinden. Ik ben toch iets meer aan die Aziatische warmte gewend dan ik had gedacht. Goede voorbereiding voor zuid Australië en Nieuw-Zeeland waar het echt winter is....

G'day ladies and gents!

Wat is het hier heerlijk! Waarom heb ik zo lang gewacht met hier naar toe gaan...

Nu een ruime week ik winters Australië en stiekem wil ik nooit meer weg.

De vlucht van Bangkok naar Sydney ging erg voorspoedig toen we eenmaal vlogen. Ik had eigenlijk net te weinig tijd om te slapen (ja dat blijkt dus te bestaan) en een beetje slaperig zette ik mijn eerste stappen op Australische grond. Langs de douane, zelfs daar zijn ze hier vriendelijk, tas ophalen en in de rij om langs de K9 te gaan. Helemaal niet erg want zo kon ik de opnames van border security Australia zien, op tv ziet het er toch heel anders uit maar zeker een goede manier om wakker te blijven. Om kwart over 9 in de ochtend stapte ik de trein uit in winters Sydney. Koud! Blijkbaar ben ik toch gewend geraakt aan de tropische temperaturen want de comfortabele 20 graden voelde als 5 graden boven nul, brrr. Nadat ik mijn backpack had achtergelaten in het hostel (en wat extra kleding lagen had aan gedaan) ging ik op ontdekking in Sydney. Wat een verademing na Bangkok! Niemand die je een tuktuk wil aansmeren, niet meer oversteken met gevaar voor eigen leven en vooral eindelijk weer eens opgaan in de massa. Genietend van het ongestoord rondslenteren kwam ik bij de haven en dus na al die jaren zag ik eindelijk het Sydney opera house en harbour bridge. Ik ben even rustig in het winterse zonnetje gaan zit om dit op mij in te laten werken, ik had het dan toch eindelijk gehaald! En ja ik heb verstopt achter mijn zonnebril misschien wel een traantje gelaten.

Na een heerlijk dagje alleen te hebben rond gelopen in het toch wel frisse Sydney ging ik 's avonds volledig ingepakt in al mijn truien en jassen een rare Hollandse in een hempje, van de trein halen. Het volgende bezoek was na een lange vlucht gearriveerd! Samen met Anoek ga ik in vier weken op avontuur langs de oostkust van Australië.

Na een nachtje verrassend goed slapen ging ik volgende ochtend weer richting opera house maar deze keer samen met Anoek. Beetje foto's maken en s middags mee met een gratis walking tour die uiteindelijk toch wat minder gratis was maar wel erg leuk en met super goede tips waar we dan ook gelijk de volgende dag gebruik van hebben gemaakt. Want 'Sunday, fun day'! Het maximale bedrag wat op de ov-kaart word afgeschreven is $2,60 ongeacht welk vervoersmiddel. Wat een geluk! We hebben daar dan ook gelijk goed gebruik van gemaakt! Met de trein naar de haven en dan met de boot naar cremorne point voor een mooi uitzicht op de haven, om vervolgens daar op de bus te stappen naar Manly cove en North Head voor een mooie wandeling en nòg mooier uitzicht. Na de wandeling zijn we weer op de Ferry naar Sydney cove gestapt en onderweg hadden we mooi uitzicht over alle havens met lichtjes. De wandeling beviel zo goed dat we de volgende dag de wandeling bij Bondi beach hebben gemaakt, eindelijk in het echt zien wat ik altijd op tv zag. Visje eten en naar de vismarkt waar ze zeemonsters verkopen en het was alweer tijd om op de bus naar Brisbane te stappen voor een heel nieuw avontuur, op stap met campervan. Onze spaceship heet officieel Big Bang maar wij hebben ons uit de kluiten gewassen koekblik al snel omgedoopt tot Bertha. Spaceship doet misschien zeeën van 'ruimte' vermoeden... helaas. Het is het best te omschrijven als erg knus.

Het was even wennen dat aan de verkeerde kant van de weg rijden in een automaat met het stuur aan de verkeerder kant van de auto want waar zit nou toch dat knipperlicht (ook aan de verkeerder kant dus) maar zonder brokken kwamen we aan op onze eerste camping. De zon gaat hier iets eerder onder wat resulteerde in vroeg eten (na een klein incidentje met een ontploffend gaspitje) en vroeg naar bed. En zo lagen wij onze eerste nacht al klappertandend (was een graad of 6) om 8 uur in bed, en wij maar denken dat het heus wel al een uur of tien zou zijn.... gelukkig werd het weer wat warmer toen de zon op kwam en konden we aan het verjaarddagsontbijt, doel van de dag; onderweg naar Noosa taart eten! De route was weer prachtig even lunchen op het strand en taart eten met uitzicht op zee en als diner heuse steak!

In Noosa zijn we opzoek gegaan naar koala's, helaas verstopte ze zich iets te goed maar om het goed te maken zagen we tijdens de prachtige wandeling wel walvissen en dolfijnen zwemmen en papegaai achtige vogels en heel veel roofvogels, het was prachtig!

Nog leuker was het wale watching bij Hervey Bay. Zo veel walvissen! En ze kwamen super dicht bij de boot, zo waanzinnig gaaf! De home made profiteroles en scones maakte het tot een van de hoogtepuntjes zo ver want na deze prachtige dag was het de volgende ochtend tijd om weer verder te gaande dag te zeggen tegen de geweldige mensen op de camping maar eerst gingen we nog even paardrijden (gaat best goed met dat wensen lijstje)! Dwars door de bush met Prospect het bushpaard. Af en toe wat moeite met de communicatie tussen Prospect en mij maar wat was het een geweldige ervaring!wat nou op de paden blijven, daar is toch niets aan! En om deze dag nog beter te maken sliepen we in de buurt van Agnes Water boven op een berg tussen de kangoeroes en met prachtig uitzicht op de oceaan, het leven van een backpacker is zwaar....

Nieuwe avonturen!

Na een toch wat stormachtig overtochtje waren we dan op Koh Samui. Ik maakte mij toch een beetje zorgen na mijn vorige eilandervaring. Gelukkig geen herhaling van de vorige keer. Samui is ook wel een stukje groter, met een een vliegveld, een grote (en drukke) rondweg, opa en oma rots, watervallen, overal bereik en WiFi en gewoon de hele dag stroom is het eiland al wat verder verpest door toeristen. Gelukkig zijn er niet alleen hele moderne resorts maar ook veel schattige cabines met zee zicht. Even lekker bijkomen op het strand. Maar we miste toch een beetje eilandsfeer dus na twee nachtjes zaten we weer op een boot, deze keer met bestemming Koh Tao. Koh Tao was perfect. Ondanks of dankzij dat het misschien is overgenomen door backpackers. De sfeer is super relaxt er zijn leuke barretjes, hippe clubs voor de late uurtjes en prachtige stranden. We hadden een guesthouse met een jungle tuin wat nog extra bij droeg aan het gevoel van chillen op een tropisch eiland.

Veel mensen lopen op blote voeten en in elke winkel moeten je schoenen uit. De meeste eilandgasten doen er een duikcursus, ik heb die overgeslagen (goede reden om terug te gaan) maar in plaats daar van hebben wel mee gedaan aan dè pubcrawl van het eiland inclusief buckets, poolparty, ladyboyshow en 200 mensen in een zelfde soort shirt.

De volgende ochtend met Sophie en Wouter (en nog 3, met mensen volgepropte boten) snorkelen! Koraal, dood koraal, anemonen, Dori's, Nemo's, tonijnen(?) en nog heel veel andere vrolijk gekleurde visjes. Een rondje om het eiland en als afsluiting naar Koh Nang Yuan, super mooi. De tijd op Koh Tao ging vloog voorbij en voordat we het wisten zaten we alweer in Bangkok. We hadden inmiddels wel genoeg tempels gezien dus deze keer hebben we voornamelijk shoppingmalls , marktkraampjes en eettentjes gezien. De tas van Reina was op de terugweg wel een kilootje of wat zwaarder...

Mijn laatste dagje ZO Azië was ik weer eens alleen. Dan is het ineens erg stil. Over een uurtje vertrekt mijn vlucht naar Sydney waar ik dan eindelijk na al die jaren wensen, dromen en sparen naar toe ga! Ook daar begin ik een dagje alleen want pas aan het eind van de dag zet mijn volgende reismaatje Anoek voet op Australische bodem! Op naar een heel nieuw avontuur! Dag, tuktuk, Hello ladyyyyy, same same but different en die warme zon. Op naar het land van de echt grote afstanden en de koala's!

Sawasdi!

Thailand! We gaan weer vrolijk in hoog tempo verder! Het was weer een hele belevenis om Thailand in te komen. In Poipet werden we de bus uitgegooid met de mededeling we zien je aan de andere kant. Kregen nog een stickertje opgeplakt en hup, even doorlopen lastige toerist! Gelukkig gold ook hier "volg de westerling" dus was het stempeltje voor Cambodja uit vrij snel gezet. Maar dan! Geen bordjes naar douane Thailand, een en al chaos op straat dus waar is die gene die voor mij stond in de rij nou gebleven?! Uiteindelijk hebben we het gevonden. En na bijna twee uur in de rij was ons paspoort ook een thailand stempel rijker! In Bangkok kwamen we terecht in een soort Nederlandse enclave (de Dordogne is er niks bij). Overal hoorde je Nederlands. Dat was even wennen na Cambodja waar ik wel steeds te horen kreeg dat er zoveel Nederlanders waren maar ze zelf nauwelijks tegen kwam. Ook in Thailand had ik weer even tijd nodig om te wennen. Het is hier alweer zoveel verder ontwikkeld dat het in veel opzichten bijna westers is in vergelijking met de landen hiervoor. De huizen, de wegen, de mogelijkheden. Ik kreeg een beetje last van keuzestress. De eerste paar dagen hebben we een beetje verdwaasd rondgelopen in de grote stad. Ik was door alle verhalen over de drukte en de stank wel een beetje bang geworden maar Bangkok is gewoon een grote Aziatische stad. We hebben nog wat meer tempels gekeken, zijn naar het paleis geweest en natuurlijk Khao San road (Hello lady tuktuk/spider/scorpion/ping pong show) het was een belevenis. Volledig overprikkeld stapten we in het vliegtuig naar Chiang Mai, naar de rust... ik had mij even niet goed ingelezen. Chiang Mai is de tweede stad van Thailand, oeps, best groot dus. Gelukkig wel stukken relaxter en overzichtelijker. En toch even wat minder Nederlanders. Chiang Mai heeft een heel leuk oud centrum met (verassing) veel tempels die we natuurlijk hebben bekeken en heel veel marktjes. Even bijkomen en genieten van de cultuur, natuur en het eten. Zelfs een heel gezellig Utrechts reünietje want Wouter en Sophie waren ook in Chiang Mai, zo groot is de wereld dus helemaal niet. Omdat we toch in de buurt waren hebben we de golden triangle bezocht en een paar stappen in Laos gezet. Erg grappig om zo drie landen te gelijk te kunnen zien maar verder toch wel een beetje een toeristenval. Ook nog verschillende bergstammen bezocht waaronder die van de langnekken, de vrouwen dragen 6kg aan ringen om hun nek. Reina en ik werden er een beetje ongemakkelijk van want het voelde een beetje als door een dierentuin lopen maar dan met mensen. In Chiang Rai hebben we de witte tempel bezocht, een vrij modern gebouw met lugubere kunstwerken zoals doodshoofden en gemartelde mensen, niet onze favoriet. Hoogtepunt daar was toch wel "de mooiste wc van Thailand" mensen die we spraken in het hotel in Chiang Mai waren helemaal lyrisch. Ik moet zeggen het was indrukwekkend. Het gebouw is helemaal goud(kleurig) en het is veruit de meest luxe en schoonste openbare wc die ik in lange tijd heb gezien. In Chiang Mai hebben we ook nog een kookcursus gevolgd waar we onze favoriete gerechten hebben leren maken, ik dingen in de fik mocht steken en aan het eind een heus diploma kregen en een boekje met de recepten, heel erg leuk!

Inmiddels zit onze tijd in het noorden er weer op en zijn we onderweg naar het Surat Thani in het zuiden vanwaar we met de boot naar Koh Samui varen, even vakantie vieren en uit kokosnoten drinken. Ja ik ga het toch weer proberen op een eiland....

Wordt vervolgd!