Op een onbewoond eiland

Dat moment dat je eindelijk dat eiland met Bounty strand hebt gevonden en het liefst zo snel mogelijk weer op de boot naar de bewoonde wereld stapt.... Best iets raars, het is hier echt wonderschoon maar ik kan mijn draai hier niet vinden best jammer omdat het mij zo heerlijk leek! Gelukkig had ik maar twee nachtjes geboekt dus zo erg was het allemaal niet. En heb ook echt wel kunnen genieten van het witte strand en de jungle. Zelfs de eerste Cambodjaanse apen gezien!

Vandaag laat ik het eiland achter mij. Maar het eiland afkomen is nogal een dingetje. Doordat er maar een maatschappij naar het strandje gaat waar ik verbleef is het eindeloos wachten met allemaal smoesjes van nog 5 minuten wachten tot de boot is stuk, zo gaat dat hier nou eenmaal. De boot deed het overigens gewoon en na 2 uur stapte ik dan eindelijk weer op het vaste land in Sihanoukville en uiteraard wilde ik toen gelijk weer terug naar het eiland. Sihanoukville is een vieze stad met vooral veel bars (waaronder een 24 uurs bar), casino's en oude westerse mannen met veel te jonge Cambodjaanse meisjes. Niet echt een plek om een tijdje te blijven hangen dus. Gelukkig bleef ik maar een nachtje en vertrok ik de volgende ochtend heul vroeg met de bus naar Battambang. Lekker de hele dag in de bus want ik wilde niet met de nachtbus. De nachtbussen hier hebben namelijk echte eenpersoons bedden alleen lig je daar dan wel met twee personen in, vond ik niet zo'n aanlokkelijk idee... dus ik werd 's ochtends in alle vroegte opgehaald en afgeleverd bij de bus naar Phnom Penh waar ik vervolgens over moest stappen op de bus naar Battambang, waar ik uiteindelijk na in totaal 13,5 uur bus zitten arriveerde, die nachtbus was misschien toch zo gek niet...

Battambang is een stadje wat door veel toeristen nog word overgeslagen waardoor het een heerlijk relaxte sfeer heeft en maar een paar hostels, allemaal zonder airco (best wel een beetje warm hier). Het is de perfecte uitvalsbasis om al het schoon in de omgeving te verkennen waaronder de beroemde bamboo train! Nou had ik voor deze trein het enigszins onrealistisch beeld van een Indiana Jones achtige trein ervaring. Gelukkig had ik door alle minder enthousiaste verhalen van andere reizigers deze verwachtingen flink omlaag geschroefd tot een wat realistischer niveau. Zeker geen Indiana Jones maar ik vond het super tof! Na het geweldige trein avontuur gingen we opzoek naar de winery. De enige van heel Cambodja, en dat is misschien maar beter ook. Gelukkig wisten ze dat zelf ook al want er werd bijgezegd dat het over tien jaar beter is. We hebben er wel goed om kunnen lachen. Verder is de natuur prachtig met prachtig groene rijstvelden riviertjes en verschillende tempels die ik mijn tweede dag samen met een Duitser en drie Nederlandse meiden, waaronder toevallig een oud ploeggenootje, heb verkend. Was een top dagje!

En toen zat mijn tijd in Battambang er alweer op. En omdat ik inmiddels wel genoeg bussen van binnen heb gezien ging ik met de boot naar Siem Reap. Je doet er een uur of vier langer over maar het was prachtig! Veel vogeltjes, drijvende dorpen en waterlelies, het was het meer dan waard! En in Siem Reap kwam er een eind aan mijn solo avontuur door Azië want Reina reist vanaf hier gezellig mee! Na een ochtendje zwembadhangen kon mijn reisplanningsschrikbewind weer van start! Geen betere manier om van je jetlag af te komen en aan Azië te wennen dan veel te doen dus gelijk zonsondergang kijken bij een van de tempels in Ankor en naar de night market. En vervolgens de volgende ochtend (meer midden in de nacht) om kwart voor vier ons bed uit om de zonsopkomst bij Ankor Wat te bekijken. Het was even afzien maar meer dan waard! Na Ankor Wat vol enthousiasme maar ook een beetje slaperig te hebben bekeken stonden er nog 8 andere tempels op het programma. Allemaal mooi en indrukwekkend op hun eigen manier. Mijn favoriet was toch wel Ta Prohm, de tempel die te zien is in de film tomb raider. Er is daar een soort gevecht gaande tussen de tempel en de jungle.

Nu is het even tijd om bij te komen van alle indrukken (stiekem ben ik alweer een beetje tempelmoe) en dan vanavond weer opzoek naar leuke snuisterijen op de markt en wie weet een gefrituurde spin op een stokje..

Morgenochtend vertrekken we naar Bangkok dus ik zeg Cambodja alweer gedag! Op naar de volgende avonturen in Thailand!

Druk druk druk...

Er gebeurt zoveel dat het gewoon niet kan bijhouden met schrijven! Even wennen weer aan het nieuwe land. Vooral in de stad worden de verschillen tussen arm en rijk extra duidelijk. Hoge luxe appartement complexen met daarnaast huisjes van golfplaten. Al was er al een groot verschil te zien tussen Vietnam en Cambodja gelijk over de grens. Cambodja is nog een stuk armer. Terwijl alles verder wel weer duurder is dan in Vietnam doordat je hier in US dollars betaald (en wisselgeld natuurlijk deels in Riel).

Mijn eerste bestemming hier is Phnom Penh. Erika zat helaas in een ander hostel maar wel om de hoek bij dat van mij dus konden we fijn een tuktuk delen (scheelt toch weer 4 flessen water of twee biertjes). En dan weer de spanning van de nieuwe kamer, omdat het nog erg rustig is op het moment had ik toch maar een "party hostel" uitgezocht voor een beetje gezelligheid. En ik had erg mazzel! 3 meisjes uit Libanon, 1 jongen uit Canada, en 2 jongens en een meisje uit de UK. Een grote gezelligheid en over en weer uitwisselen van reistips. Omdat we toch allemaal het zelfde wilde zien de volgende dag met zijn zessen in een tuktuk naar de killing fields en naar de S-21 gevangenis. Niet de meest luchtige kost zullen we maar zeggen wel erg indrukwekkend. Aan het eind van de dag had iedereen toch wel wat behoefte aan wat minder zware kost dus maar even wat drinken in de rooftopbar boven onze kamer, de muziek hoorde we sowieso dus kan je er net zo goed iets bij drinken!

De volgende ochtend net wat minder fris maar vol goede moed met zijn 5e (Erika was afgehaakt) op naar het luchtigere deel van het sightseeing. Nationaal museum, centrale markt, paleis, rivier en gewoon lekker een beetje rondstruinen. En tussendoor nog even een originele Libanese koffie! Wat moet je anders op een warme middag in Phnom Penh. Een voorbeeld van de door de drie meiden zo aangeprezen Libanese gastvrijheid. We werden uitgenodigd door de eigenaar van een Libanees restaurant. Zo kregen we nog even een kijkje in nog een andere cultuur.

En dan een afscheidsetentje en biertje in de echte barstreet van Phnom Penh, jet-container waar we de enige westerlingen waren, welkom in het echte Cambodja! De volgende dag was het dan toch tijd om weer verder te gaan. Corinne, Yara en Lynn gingen naar Ho Chi Minh en Elliot en ik stapten op de bus naar Kampot! En wat is Kampot heerlijk! Een ontspannen stadje aan de rivier vlakbij een natuurgebied. Je kan hier midden op straat lopen zonder dat je omver gereden word en de grote stad is hier verweg. De dag na aankomst gingen we naar Bokor NP. Een berg op eenuurtje rijden van Kampot. Vanaf hier heb je prachtig uitzicht over de omgeving als het weer mee zit... en dat zat het niet.... de berg was gehuld in een dikke mist, beetje jammer. Het droeg wel bij aan de mysterieuze sfeer rond alle verlaten gebouwen en een mega hotel met casino waar wel mensen werken maar verder nooit iemand komt... 's avonds met een bootje over de rivier de zonsondergang bekijken, gezien het weer een redelijk ambitieus plan. We hebben de zon niet eens gezien, laat staan de zonsondergang.. máár we zagen wel vuurvliegjes! En het boottripje was nog steeds gezellig en wel lekker ontspannen. Na de boot gingen we opzoek naar de hier befaamde peperkrab, niet te verwarren met de Franse crêpe die ze hier ook verkopen. Crab, crêpe en crap. Hier ontstond uiteraard wat verwarring...

Na een week samen reizen was het dan ook tijd om dag te zeggen tegen Elliot die richting Thailand moest. Raar hoe snel je aan mensen went. Ik trek nog wat verder naar het zuiden, naar Sihanoukville en dan waarschijnlijk een van de eilanden als de weersvoorspellingen een beetje oké zijn om vervolgens via Battambang naar Siem Reap te reizen waar vandaan ik samen met Reina veder reis naar Thailand. Maar nu heb ik nog een kleine twee weken om het noorden, zuiden en het oosten van Cambodja te ontdekken, al die mogelijkheden!

Vandaag ben ik verplaatst naar de kust. Otres village, een klein slaperig kustdorpje vlak bij Sihanoukville, in een een boho hostel met elke middag yoga en overal op je blote voeten lopen. De douche heeft geen deur maar alleen douchegordijn en onder de ontbijtopties staan onveranderd dingen met chia en tapioca spul.. misschien is het dan toch tijd om hier zweverig te gaan doen.....haha

Dag Vietnam! Hallo Cambodja!

Het is gewoon alweer een week geleden dat ik samen met Sanne in Ho Chi Minh arriveerde! Terug in de grote stad. Ho Chi Minh is vergeleken met Hanoi wat minder op elkaar gepropt maar waarschijnlijk hielp het ook wel dat we inmiddels wel gewend waren aan het oversteken van drukke straten zonder angst. Na een avond vol eten, cocktails en gezelligheid was het de volgende dag tijd voor cultuur. Omdat we in de rest van Vietnam zo'n beetje alles wat met de oorlog te maken had hebben overgeslagen stond het war museum bovenaan op ons prioriteitenlijstje. Niet voor teerhartige maar zeker goed dat we zijn geweest. Vervolgens alle andere highlights er achteraan om alle nare plaatjes uit ons hoofd te krijgen. Kerk, postkantoor, gemeentehuis en schuilen voor een hoosbui bij hotel Rex.

Als cadeautje van Sanne verbleven we in een heerlijk luxe hotel met zachte bedden, complementary snacks en rooftop hot tub. De overgang naar het stapelbedje op een slaapzaal met 12 was dus best wel groot... Na twee nachtjes Ho Chi Minh vertrok Sanne terug naar Nederland en ging mijn solo avontuur beginnen! inchecken in het hostel, zien dat je bed verschrikkelijk is, in mijn eentje naar de bar, vrienden maken met mijn roomies, reis tips uitwisselen, rondhangen in de stad en nog wat musea. Na in totaal vier nachtjes In Ho Chi Minh vond ik het wel genoeg geweest en was het tijd voor de bus naar Phnom Penh! Afscheid nemen van het heerlijke eten in Vietnam, het landschap en de vriendelijke mensen net nu mijn Vietnamees wat beter werd (van niets naar 3 woorden) maar aan alles komt een eind dus ook aan mijn Vietnam avontuur.

Na wat horror verhalen over de grensovergang vond ik het toch wel spannend maar zoals zoveel, viel dit ook weer mee. Samen met een meisje uit Duitsland de enige niet Vietnamezen in de bus en juist in deze bus werd geen woord Engels, Duits of Frans gesproken, avontuur noemen ze dat! Met goed vertrouwen je paspoort afgeven en maar achter iedereen aan wandelen in de hoop dat het goed komt. Het stempelverzamelen is nu echt begonnen!

Even helemaal niets

Nou ja, naar het strand lopen (straat oversteken) of toch aan het zwembad liggen. Lezen of toch nog een dutje doen. Al die keuzes...

Geen nieuwe indrukken geeft de kans om te verwerken wat ik de afgelopen twee maanden allemaal heb gezien en meegemaakt. Zo ontzettend veel! Sri Lanka lijkt jaren geleden en wandelen op de Chinese muur is bijna alsof ik het heb gedroomd. Dat is ook een beetje het gevoel wat overheerst, ik droom een fantastische droom. Ik word straks wakker thuis in mijn eigen bed. Het is een waanzinnig avontuur maar er zijn ook zeker momenten geweest en zullen er vast ook nog komen dat het mij heerlijk leek en zal lijken om gewoon wakker te worden in mijn eigen bed. Ik moet mijzelf af en toe knijpen dat het echt is. Hoe indrukwekkend, gaaf, mooi, fantastisch, waanzinnig en avontuurlijk het ook is, het is nu en dan ook erg wennen en soms zelfs zwaar. Gelukkig overheerst het positieve ruimschoots en helpen berichtjes of belletjes van en naar het thuisfront de moeilijke momenten wat minder zwaar te maken.

Het is ook wel iets raars een jaar reizen en ook nog best hard werken. Waar gaan we heen, wat willen we zien, hoe komen we er, hoe komen we er weer weg, waar gaan we slapen en wat kost het. Dat zijn een beetje de vragen die je zo onderweg bezighouden nog afgezien van het belangrijke vraagstuk wat en waar gaan we eten. Het is een sport. De beste en mooiste plekjes vinden, bij voorkeur helemaal of bijna gratis. Een beetje plannen maar toch genieten van het moment. Zeker dat laatste vind ik nog lastig. Sanne gaat zaterdag weer terug naar Nederland dus een nieuw deel van mijn reis gaat beginnen, alleen. Waar ik aan de ene kant sta te trappelen voor het nieuwe avontuur vind ik het aan de andere kant rete spannend. Wat is het beste hostel, wat wil ik allemaal zien, hoe en waar ga ik de grens over naar Cambodja, hoe anders zal het daar zijn, ga ik toch alles plannen of zie ik het wel. Allemaal dingen om mijzelf helemaal gek mee te maken. Dus voor nu, geniet ik nog even samen met Sanne van de rust, zandkastelen bouwen, happy hour en het staren naar de horizon. Morgen vertrekken we naar het "buzzing" Ho Chi Minh en vanaf daar zie ik het allemaal even aan. 3 juli verloopt mijn Vietnam visum en 13 juli ontmoet ik Reina in Siem Reap. Wat ik in de tussentijd ga doen? Eens kijken of het bevalt om even niet te plannen...

Van Hanoi naar Hue en door naar Hoi An!

Allereerst dank voor alle berichtjes en reacties die worden achtergelaten! Heerlijk om te lezen en erg motiverend om te blijven schrijven en op zware momenten voelt Nederland dan toch iets dichterbij!

We maken wat kilometers... tussen Hanoi en Hué maken we een echt grote slag. Met de trein en niets geen extra geïsoleerde coupe en extra zachte bedjes speciaal voor verwende toeristen. Gewoon een te klein stapelbed met een soort van matrasje en een tafellaken als deken om je te beschermen tegen de airco met windkracht 12 en maar heen en weer schudden in de trein. Maar dit was het al waard terwijl we nog maar net onderweg zijn. Een van onze twee roomies is Amerikaan Tom van middelbare leeftijd, met een geweldig en bijzonder verhaal. Zo'n verhaal waardoor een treinreis extra memorabel word. Zijn vader is tijdens de Vietnam oorlog uit de lucht geschoten door een fout aan de kant van de VS. Hij is gevangen genomen en heeft 5 jaar gevangen gezeten in Hanoi. En deze meneer is dus gaan onderzoeken hoe en wat. En het is hem nog gelukt ook! Alle juiste mensen kwamen op zijn pad! Zo bijzonder dat hij zijn verhaal met ons wilde delen! In Vietnam is hij zelfs beroemd door dat er een prijswinnende docu over zijn onderzoek is gemaakt. Dit maakte 13,5 uur schudden in de trein toch net wat minder erg. Helaas moest meneer Tom al een heel stuk eerder dan wij de trein verlaten en werd hij vervangen voor 2 meisjes en een moeder met 3 kinderen. Voor de oplettende lezer dat is inderdaad best veel voor in een vierpersoons coupe... wel een geschikt moment om de manier van opvoeden hier eens te bestuderen.

Hué was heerlijk overzichtelijk in vergelijking met Hanoi. Heerlijk rond slenteren, hangen in een parkje en cultuur snuiven in de oude stad. De volgende dag met een bootje over de Parfumrivier en nog meer ouwe keien bekijken. Nog een poging tot een rondje over de markt maar dat was toch wel erg warm. De volgende ochtend vertrokken we naar Hoi An! De verwachtingen lagen hoog want iedereen die we spraken was erg enthousiast over dit plaatsje! Maar voordat we er waren eerst nog even over de Hai Van pass, volgens Jeremy Clarkson de mooiste kustweg.

Hoi An voldoet aan de hoge verwachtingen. Ondanks dat het overspoelt is met toeristen is de sfeer nog steeds gezellig en knus. Het centum is autovrij en overal kan je fietsen. Het eten is hier nog lekkerder, op elke hoek is streefdoel te krijgen en als je wilt kan je hier voor een prikkie kleding laten maken.

De dag na aankomst gingen we met een gids opstap. Shoppen op de markt, fietsen door de rijstvelden, verse pinda's eten in vegetable village, poging tot vissen tussen de waterpalmen en tot slot een kookcursus. De kookcursus was toch wel mijn hoogtepuntje. Springrolls, bahn xeo, vis in bananenblad en groene papaya salade. Smullen! Met volle maag weer naar het hotel fietsen en afkoelen bij de airco want het is hier toch best wel warm. De afgelopen dagen zijn we op de fiets naar het strand geweest. Hidden beach (gewoon de bordjes volgen), ingeklemd tussen de twee grote stranden van Hoi An. Lekker luieren en afkoelen in zee. Vanavond vertrekken we met de bus naar Mui Ne waar we 4 dagen even echt gaan genieten van de rust voordat we naar Ho Chi Ming vertrekken. Ik ben benieuwd!

Pieken en dalen

Pas een week in Vietnam en wat heb ik al veel gezien!

In Vietnam kreeg ik een warm welkom, Sanne kwam mij als verassing ophalen van het vliegveld! En als klap op de vuurpijl was de nacht temperatuur 31 graden, best warm. De eerste dag Hanoi werden we gelijk goed op de proef gesteld (normaal is het hier niet zó warm). Het kwik steeg tot een solide 41 graden met als gevoelstemperatuur 47, welkom in Vietnam! Het was zo warm dat de vleermuizen uit de boom vielen, weer eens wat anders dan de mussen die van het dak vallen...

Na een dagje bikkelen in Hanoi vertrokken we 's avonds met de slaaptrein naar Lao Cai, kon ik weer zwaaien naar China want daar ligt dit dorpje ongeveer tegenaan geplakt. We waren tijdens de lunch in Hanoi door een echtpaar uit de VS dat al twee jaar in Vietnam woont gewaarschuwd dat de trein verschrikkelijk was dus gelukkig waren de verwachtingen zo laag dat het sowieso mee zou vallen. En het viel ook mee! We hadden super mazzel want de vierpersoons cabine was alleen voor ons! En ja de trein schud en remt hard en de bedjes zijn niet gemaakt op grote Europeanen maar ze zijn wel zachter dan het gemiddelde bed in China dus het kan stukken erger! 's Ochtends werden we om half 6 gewekt door het lawaai van een koebel we waren in Lao Cai! Rugzak om en zonder vallen de trein uit klauteren en op naar Sapa!

Sapa ligt in de bergen dus het klimaat is een stuk aangenamer maar ook hier werden we ontvangen met "normaal is het niet zó warm" dat zinnetje begint mij een beetje te achtervolgen.... we gingen de omgeving op de motor bekijken dus uitgerust met kniebeschermers en armbeschermers opzoek naar een passende helm, tot groot vermaak van onze twee gidsen San Mae en Man Mae. Er paste niets. Ze waren het er over eens, ik heb een punt hoofd. Wat een schatjes... Gelukkig ging het met een bandana om uiteindelijk wel en konden we vertrekken. 110 km, over de hoogste weg van Vietnam, langs watervallen, prachtige vergezichten, het dal in, op bezoek bij een Thaise familie, door de rijstvelden, naar een grot, nog meer prachtige uitzichten en uiteindelijk naar het huis van onze gids Man Mea. Bij haar zouden we eten en logeren oftewel een échte homestay! Koken op een houtvuurtje zitten op plastic kabouterstoeltjes (ik voel mij hier soms een reus) en eten met het hele gezin en dit natuurlijk onder het genot van huisgemaakte rijstwijn, misschien niet nodig om te zeggen maar we hebben heerlijk geslapen! Het was een super ervaring en erg leerzaam om te zien hoe een gezin hier leeft en functioneert. De volgende ochtend een kruidenbad met uitzicht over de rijstvelden. Ik heb het denk ik 7 minuten (in plaats van 30) uitgehouden in dat bijna kokende water, Sanne was er beter in, maar het uitzicht was geweldig! Na nog wat bergen op en dorpjes door was het dan tijd om weer in de trein terug naar Hanoi te stappen. Deze keer helaas geen privécabine maar met 5 in een vierpersoons. In Vietnam kan dat allemaal.

In Hanoi weer op de bus naar Halong Bay. Helaas was het weer omgeslagen en regende het gestaag gelukkig klaarde het eenmaal op de boot weer op. Maar zelfs in de regen is het mooi! In rap tempo naar de surprising cave, uitzichtpunt, even zwemmen en vervolgens kayaken bij zonsondergang, zo ontzettend mooi! Na het avondeten even een Aussie verslaan met tafelvoetbal, een poging tot inktvisvissen en lekker slapen op de boot. Volgende ochtend werden we gewekt met muziek uit de film Titanic, interessante keuze voor op een boot... op naar Cat Ba Island. Naar een pearl farm, fietsen door de regen en afsluitend zwemmen op monkey Island. Het was prachtig! Nu weer onderweg naar Hanoi en vanavond weer een nachttrein naar Hué.

Het reistempo ligt hoog met veel vroeg opstaan, de hoge temperaturen maken het niet makkelijker. Af en toe verlang ik naar het koele weer in Nederland. Maar dan zou ik al deze toffe dingen niet zien. Het aanpassen in Vietnam kost wat meer moeite dan verwacht en de vermoeidheid helpt dan niet maar ook dit is een deel van het grote avontuur. Dus samen met Sanne onderweg naar Saigon opzoek naar een paradijselijk strand en een kokosnoot en even helemaal niets doen....

Verhuizen

Schrijven vanuit de trein gaat bijna een gewoonte worden! Nu vanuit de Airport expres. Vandaag zeg ik gedag tegen China, Hong Kong en Thomas en Tim, ik vertrek naar Vietnam! Hong Kong is super geregeld maar daarover later meer!

Ik ben gebleven bij het bamboe raften, ik moest even graven in mijn geheugen het lijkt alweer zo lang geleden! Het vlot bestond dus uit aan elkaar gebonden bamboe met daarop 6 rotan tuinstoelen. Het klinkt waarschijnlijk alsof dat niet is gemaakt voor grote Europeanen, dat klopt. Waar alle andere vlotten rustig over de rivier werden gependeld maakte ons vlotje flink water maar dat mocht de pret niet drukken. Zoals overal in China vielen we een beetje op. Deze keer had dat alleen tot gevolg dat we werden aangevaren omdat er beleefd "hallo" werd gezegd door iemand in onze boot. Hierdoor, in combinatie met ons iets zwaardere boot, liepen we vast. Dus eindelijk konden we de "go into the point of the boat" ook daadwerkelijk uitvoeren, hilariteit alom dus en dat om half 8 in de morgen... gelukkig werden we heelhuids afgeleverd door onze peddelaar meneer gangnamstyle.

Na dit avontuur werden we weer in de bus geladen en na een 'simple lunch' (tafel vol eten wat je met een dubbele hoeveelheid aan mensen nog niet weg krijgt) gingen we op weg naar Xiamen. Niet werkende airco's en kamerwissels en vroeg vertrekkende gidsen worden een dingetje voor mij geloof ik want in Xiamen was het weer zover. Jane (mijn Ierse kamergenootje) en ik kregen een kamer toegewezen wat een kast bleek te zijn met een nep raam wat gewoon op de gang uit keek en een niet werkende airco. Een beetje claustrofobisch werden we wel... maar door de niet werkende airco werden wij mooi wel verplaatst naar de suite! En hadden we voor het eerst in lange tijd weer een heerlijk zacht bed! Zo'n bed met een matras in plaats in plaats van een houten plank.

We hebben 's avonds met een aantal heerlijk vis gegeten in een zijstraatje, gewoon buiten op straat aan plastic tafels, geweldig! Thomas en Tim zagen vis miet zo zitten en zijn met een paar gelijkgestemden naar de pizza hut geweest. Maar ze hadden geluk want de volgende avond zijn we er weer heen geweest omdat het zo goed beviel! Deze keer hadden we zelfs een toetje, omdat er zoveel mensen net voor, tijdens of na de reis jarig waren had onze gids een mega taart geregeld bij een bekende bakker, super lief! Om de avond goed af te sluiten daarna nog even de kroeg in gerold. Een halve liter bier voor een euro kan je toch niet aan je voorbij laten gaan....

En dan de vroeg vertrekkende gids.. tijdens het halen van de taart is onze gids bestolen van zijn portemonnee en Hong Kong permit. Anson kon dus niet met ons mee naar Hong Kong! Maar moest ons overdragen aan Tar (Thor maar dan zonder lang haar, spieren en hij is Chinees). Heel erg jammer! Maar het werd wel extra duidelijk wat voor een geweldige gids Anson voor ons was! Maar goed voor dat dat zo ver was gingen we eerst nog naar Yongding. Weer uit de stad naar de bergen en het echte China. Zo echt dat we hier verbleven in een home Stay of te wel de bedden zijn nog net iets harder, het eten is net iets minder, alles is net iets minder luxe maar je verblijft wel bij de mensen thuis en krijgt zo dus veel meer mee van het dagelijkse leven. De familie waar we met zijn alle verbleven hebben ook veel thee velden waardoor we ook een echte thee ceremonie konden meemaken. In Yongding konden we even een beetje bijkomen en had onze gids ook tijd om ons wat te vertellen over China, een kind beleid en we kregen Chinese les.

Na Yongding zat het echte China avontuur er toch wel op. Na een dag bus, bus, trein en metro kwamen we begin van de avond aan in Shenzhen net voor de grens naar Hong Kong. Na het echte afscheidsetentje en drankje lekker naar bed, niet dus! Toen we heb bed open sloegen zagen we beestjes! Bed bugs! Dus even verhuizen naar een nieuwe kamer en hopen dat die beestje niet al de tassen in gekropen waren. Na een wat onrustige slaap was dan de dag aangebroken om naar Hong Kong te wandelen. Ja inderdaad, wandelen!

In Hong Kong begon het afscheid nemen. niet iedereen bleef nog een nacht in het hotel. We hebben we met een groot deel de lightshow bij Victoria harbour bekeken en vervolgens iets te chique maar vanaf de 28e verdieping met geweldig uitzicht op de skyline gegeten. Hierna weer wat gedagjes en de volgende ochtend afscheid genomen van mijn roomie, op naar het volgende hotel weer met zijn drieën.

Maar vanochtend was het dan toch echt zo ver. Mijn tas goed in gepakt alles zes keer gecheckt. Tas opgehesen en op naar de city-checkin. Ideaal! Gewoon midden in het centrum je bagage droppen en dan kan je daarna nog heerlijk een beetje sightseeing doen. En als dat kan dan doe je dat natuurlijk ook! Niets een verloren ochtend maar gewoon nog even opzoek naar de grootste zittende Buddha ter wereld. Het was even zoeken in de mist maar het was de moeite waard!

Maar aan alles komt een eind en dus ook aan mijn toffe reis door China samen met Thomas en Tim. Ik laat ze achter in Hong Kong. Het was super leuk en het zijn geweldige herinneringen, nu al! Ik ga die twee stiekem wel een beetje missen!

Volgende avontuur is Vietnam waar Sanne een paar uur geleden al gearriveerd is. Ik ben benieuwd waar ik mijn backpack vanavond open doe!

P.s. Ik heb heel lief foto ruimte kado gekregen maar ik kan niet zien van wie, heel erg bedankt ik zal snel weer foto's toevoegen!

Highspeed

Weer een stukje schrijven in de trein. Ik zie zoveel dat ik er 's avonds te moe voor ben. En de trein is dan een fijn momentje voor wat reflectie.

Shanghai was geweldig! Heel anders weer dan Beijing. Geen ouwe keien hier maar veel nieuwe wolkenkrabbers. Ook de op een na hoogste toren staat hier en uiteraard gingen we daar even omhoog, wat een geweldig uitzicht!

Eind van de dag over The Bund slenteren en mensen kijken, heerlijk. Helaas was het niet alle dagen strak blauw... de tweede dag Shanghai was erg druilerig en het deed meer denken aan Nederland. Maar je bent niet in het vliegtuig gestapt om lekker op de hotelkamer te gaan zitten dus op sandalen in de plassen stampend de stad doorkruisen. Met de hoeveelheid water die uit de lucht kwam hebben we "water town, Venice of China" maar even overgeslagen.

Het weer was ideaal voor musea. Dus al zwemmend, (oké zó erg was het nu ook weer niet) naar het propoganda poster museum. Het museum zit ergens weggestopt in een kelder van een flatgebouw wat nog extra het gevoel geeft dat de overheid niet zo blij is met het museum. Het was erg interessant, zeker een aanrader!

Inmiddels is de groepsreis begonnen en zijn we voorlopig ver van de echt grote steden verwijderd maar als leuk afscheid van Shanghai gingen we heel gezellig uit eten met Wenwen, wat was het heerlijk om iemand erbij te hebben die weet hoe het moet en de taal spreekt! En het eten was geweldig!

De groep bestaat uit 14 en onze gids heet Andson. Of zoals hij over zichzelf praat, the Andson. We zijn uit de grote steden dus het is erg fijn dat alles geregeld word want met Engels kom je hier echt geen steek verder. De omgeving is prachtig. Vandaag hebben we de hele dag gewandeld (ik begin nachtmerries te krijgen over traplopen) in nationaal park Wuyishan. Er komen hier weinig westerse toeristen dus wij zelf waren bijna de grootste attractie wat tot hilarische taferelen leidde. Nu net terug van een voorstelling in een openluchttheater. Ik geloof dat een deel ook voor kwam in de openingsceremonie van de olympische spelen. Erg indrukwekkend hoe het in elkaar zat maar het was uiteraard volledig in het chinees dus toch een tikje lastig te volgen. De korte samenvatting? Het ging over thee...

Morgen ochtend heel vroeg op om te raften op een bamboevlot en dan smiddags weer door naar Xiamen met de high speed train, het tempo zit er lekker in...