Ondanks alle mailtjes van en naar het bureau waar ik mijn ticket heb geboekt was het toch weer even spannend of ik wel mee mocht met het vliegtuig. Gelukkig kon ik na het hele verhaal te hebben verteld toch mee en had ik zelfs twee stoelen! In het vliegtuig kon ik vast een beetje wennen aan China. Ik was de enige niet chinees in het vliegtuig, met uitzondering van de crew. Dit zorgde voor heel wat gedoe en chaos erg leuk omdat allemaal te bekijken.

Aangekomen op het vliegveld was er iets met mijn visum, dus ik moest mee naar een andere balie waar ook met een frons naar mijn paspoort werd gekeken. Vervolgens mocht ik weer terug naar de eerste balie waar ik gelukkig toch een stempeltje kreeg, dit alles zonder dat er een woord tegen mij werd gezegd. Gelukkig veranderde dit toen ik het vliegveld uit liep. Wat kunnen ze hier schreeuwen! Al ben ik er inmiddels achter dat dit een manier van praten is, of ik ben er inmiddels aan gewend...

Het is wel even wennen. Waar je in India en Sri Lanka een heel eind komt met Engels, heb je er hier vrijwel niets aan. Ze praten gezellig in het chinees tegen je aan en als je ze niet begrijpend aankijkt praten ze gewoon nog wat harder. Gelukkig kunnen veel mensen er wel om lachen en kom je met gebaren, point-it en een vertaal app een heel eind!

Donderdag hadden we gelijk een druk programma, na dat Thomas en Tim uit hun diepe slaap waren ontwaakt (ze waren ruw gewekt door ene kimmy die midden in de nacht op de deur stond te kloppen) gingen we op weg naar het plein van de hemelse vrede en de verboden stad. Doordat ik 's avonds laat pas was aangekomen had ik nog niets van de stad gezien dus ik keek mijn ogen uit. Dingetje waar ik vooral weer aan moet wennen, ze rijden hier dus weer rechts. Het plein en de verboden stad vond ik erg indrukwekkend. Zo groot is het hier allemaal. En de drukte valt mee. 'S avonds gingen we tafelbbqen, de bediening kwam maar even helpen want we deden het natuurlijk fout. En niets geen mes en vork hier, gewoon met stokjes, dat hielp natuurlijk ook niet.

De volgende dag zijn we naar het zomer paleis geweest. Hier was het gelukkig iets drukker. Ik begon te twijfelen of we wel in de goede stad waren of dat we in een kopie rond liepen. Weer een gigantisch complex, helaas was het erg mistig/veel smog dus konden we niet super ver kijken. Wel erg mooi met een groot meer. Na de nodige cultuur en natuur mochten Thomas en Tim dan toch eindelijk naar de xioami winkel. Deze zat verstopt in een, uiteraard, groot winkelcentrum. De winkel zat zo goed verstopt dat we eerst maar gingen eten. Het hoogtepuntje van de dag. Super lekker eten, dumplings, noodles, een stoofschotel met aardappel? en nog wat groente dingen. Het was heerlijk! De jongen die de bediening bij ons deed stak nog een verplicht praatje af (waarschijnlijk over het eten en iets met de zandloper die op tafel werd gezet) in rad chinees, hij kon er zelf ook erg om lachen gelukkig want wij zaten hem een beetje schaapachtig aan te kijken. Maar met handen en voeten werd alles duidelijk genoeg.

En de laatste dag Beijing mochten we dan weer echt vroeg opstaan. We gingen eindelijk naar de muur! Waar ik in Sri Lanka voorlopig wel genoeg trappen dacht te hebben gelopen mocht ik hier ruim 6000 tredes bewandelen, olé... maar het was het meer dan waard! Prachtig! En hoe ver je kon kijken zag je de muur lopen. Helaas was het ook hier niet helemaal helder maar je kan niet alles hebben.

Inmiddels zitten we alweer in de trein en scheuren we met een ruime 300km per uur naar Shanghai. We hebben dus vooral heel veel niet gezien in Beijing maar dat hoort er een beetje bij. Ik vond het erg grappig dat ik het bijna vond voelen als een Europese stad (tot ze tegen je gaan praten) in vergelijking met Sri Lanka en India en ik moet mijzelf af en toe knijpen dat ik hier echt ben, heel tof! Ik ben benieuwd naar onze volgende avonturen!