Pas een week in Vietnam en wat heb ik al veel gezien!

In Vietnam kreeg ik een warm welkom, Sanne kwam mij als verassing ophalen van het vliegveld! En als klap op de vuurpijl was de nacht temperatuur 31 graden, best warm. De eerste dag Hanoi werden we gelijk goed op de proef gesteld (normaal is het hier niet zó warm). Het kwik steeg tot een solide 41 graden met als gevoelstemperatuur 47, welkom in Vietnam! Het was zo warm dat de vleermuizen uit de boom vielen, weer eens wat anders dan de mussen die van het dak vallen...

Na een dagje bikkelen in Hanoi vertrokken we 's avonds met de slaaptrein naar Lao Cai, kon ik weer zwaaien naar China want daar ligt dit dorpje ongeveer tegenaan geplakt. We waren tijdens de lunch in Hanoi door een echtpaar uit de VS dat al twee jaar in Vietnam woont gewaarschuwd dat de trein verschrikkelijk was dus gelukkig waren de verwachtingen zo laag dat het sowieso mee zou vallen. En het viel ook mee! We hadden super mazzel want de vierpersoons cabine was alleen voor ons! En ja de trein schud en remt hard en de bedjes zijn niet gemaakt op grote Europeanen maar ze zijn wel zachter dan het gemiddelde bed in China dus het kan stukken erger! 's Ochtends werden we om half 6 gewekt door het lawaai van een koebel we waren in Lao Cai! Rugzak om en zonder vallen de trein uit klauteren en op naar Sapa!

Sapa ligt in de bergen dus het klimaat is een stuk aangenamer maar ook hier werden we ontvangen met "normaal is het niet zó warm" dat zinnetje begint mij een beetje te achtervolgen.... we gingen de omgeving op de motor bekijken dus uitgerust met kniebeschermers en armbeschermers opzoek naar een passende helm, tot groot vermaak van onze twee gidsen San Mae en Man Mae. Er paste niets. Ze waren het er over eens, ik heb een punt hoofd. Wat een schatjes... Gelukkig ging het met een bandana om uiteindelijk wel en konden we vertrekken. 110 km, over de hoogste weg van Vietnam, langs watervallen, prachtige vergezichten, het dal in, op bezoek bij een Thaise familie, door de rijstvelden, naar een grot, nog meer prachtige uitzichten en uiteindelijk naar het huis van onze gids Man Mea. Bij haar zouden we eten en logeren oftewel een échte homestay! Koken op een houtvuurtje zitten op plastic kabouterstoeltjes (ik voel mij hier soms een reus) en eten met het hele gezin en dit natuurlijk onder het genot van huisgemaakte rijstwijn, misschien niet nodig om te zeggen maar we hebben heerlijk geslapen! Het was een super ervaring en erg leerzaam om te zien hoe een gezin hier leeft en functioneert. De volgende ochtend een kruidenbad met uitzicht over de rijstvelden. Ik heb het denk ik 7 minuten (in plaats van 30) uitgehouden in dat bijna kokende water, Sanne was er beter in, maar het uitzicht was geweldig! Na nog wat bergen op en dorpjes door was het dan tijd om weer in de trein terug naar Hanoi te stappen. Deze keer helaas geen privécabine maar met 5 in een vierpersoons. In Vietnam kan dat allemaal.

In Hanoi weer op de bus naar Halong Bay. Helaas was het weer omgeslagen en regende het gestaag gelukkig klaarde het eenmaal op de boot weer op. Maar zelfs in de regen is het mooi! In rap tempo naar de surprising cave, uitzichtpunt, even zwemmen en vervolgens kayaken bij zonsondergang, zo ontzettend mooi! Na het avondeten even een Aussie verslaan met tafelvoetbal, een poging tot inktvisvissen en lekker slapen op de boot. Volgende ochtend werden we gewekt met muziek uit de film Titanic, interessante keuze voor op een boot... op naar Cat Ba Island. Naar een pearl farm, fietsen door de regen en afsluitend zwemmen op monkey Island. Het was prachtig! Nu weer onderweg naar Hanoi en vanavond weer een nachttrein naar Hué.

Het reistempo ligt hoog met veel vroeg opstaan, de hoge temperaturen maken het niet makkelijker. Af en toe verlang ik naar het koele weer in Nederland. Maar dan zou ik al deze toffe dingen niet zien. Het aanpassen in Vietnam kost wat meer moeite dan verwacht en de vermoeidheid helpt dan niet maar ook dit is een deel van het grote avontuur. Dus samen met Sanne onderweg naar Saigon opzoek naar een paradijselijk strand en een kokosnoot en even helemaal niets doen....