Allereerst dank voor alle berichtjes en reacties die worden achtergelaten! Heerlijk om te lezen en erg motiverend om te blijven schrijven en op zware momenten voelt Nederland dan toch iets dichterbij!

We maken wat kilometers... tussen Hanoi en Hué maken we een echt grote slag. Met de trein en niets geen extra geïsoleerde coupe en extra zachte bedjes speciaal voor verwende toeristen. Gewoon een te klein stapelbed met een soort van matrasje en een tafellaken als deken om je te beschermen tegen de airco met windkracht 12 en maar heen en weer schudden in de trein. Maar dit was het al waard terwijl we nog maar net onderweg zijn. Een van onze twee roomies is Amerikaan Tom van middelbare leeftijd, met een geweldig en bijzonder verhaal. Zo'n verhaal waardoor een treinreis extra memorabel word. Zijn vader is tijdens de Vietnam oorlog uit de lucht geschoten door een fout aan de kant van de VS. Hij is gevangen genomen en heeft 5 jaar gevangen gezeten in Hanoi. En deze meneer is dus gaan onderzoeken hoe en wat. En het is hem nog gelukt ook! Alle juiste mensen kwamen op zijn pad! Zo bijzonder dat hij zijn verhaal met ons wilde delen! In Vietnam is hij zelfs beroemd door dat er een prijswinnende docu over zijn onderzoek is gemaakt. Dit maakte 13,5 uur schudden in de trein toch net wat minder erg. Helaas moest meneer Tom al een heel stuk eerder dan wij de trein verlaten en werd hij vervangen voor 2 meisjes en een moeder met 3 kinderen. Voor de oplettende lezer dat is inderdaad best veel voor in een vierpersoons coupe... wel een geschikt moment om de manier van opvoeden hier eens te bestuderen.

Hué was heerlijk overzichtelijk in vergelijking met Hanoi. Heerlijk rond slenteren, hangen in een parkje en cultuur snuiven in de oude stad. De volgende dag met een bootje over de Parfumrivier en nog meer ouwe keien bekijken. Nog een poging tot een rondje over de markt maar dat was toch wel erg warm. De volgende ochtend vertrokken we naar Hoi An! De verwachtingen lagen hoog want iedereen die we spraken was erg enthousiast over dit plaatsje! Maar voordat we er waren eerst nog even over de Hai Van pass, volgens Jeremy Clarkson de mooiste kustweg.

Hoi An voldoet aan de hoge verwachtingen. Ondanks dat het overspoelt is met toeristen is de sfeer nog steeds gezellig en knus. Het centum is autovrij en overal kan je fietsen. Het eten is hier nog lekkerder, op elke hoek is streefdoel te krijgen en als je wilt kan je hier voor een prikkie kleding laten maken.

De dag na aankomst gingen we met een gids opstap. Shoppen op de markt, fietsen door de rijstvelden, verse pinda's eten in vegetable village, poging tot vissen tussen de waterpalmen en tot slot een kookcursus. De kookcursus was toch wel mijn hoogtepuntje. Springrolls, bahn xeo, vis in bananenblad en groene papaya salade. Smullen! Met volle maag weer naar het hotel fietsen en afkoelen bij de airco want het is hier toch best wel warm. De afgelopen dagen zijn we op de fiets naar het strand geweest. Hidden beach (gewoon de bordjes volgen), ingeklemd tussen de twee grote stranden van Hoi An. Lekker luieren en afkoelen in zee. Vanavond vertrekken we met de bus naar Mui Ne waar we 4 dagen even echt gaan genieten van de rust voordat we naar Ho Chi Ming vertrekken. Ik ben benieuwd!