De vlucht van Cairns naar ASP (Alice Springs) ging erg voorspoedig. Om iets over tien in de ochtend zetten we onze eerste stappen in het Northern Therritory. Het was een interessante vlucht, ongeveer twee uur lang vlieg je over niets dan wijdse vlakten met af en toe bergen of heuvels, geen huis te zien. Zo ver van de oostkust dat we een half uurtje terug in de tijd gingen, gevoelsmatig was het veel meer. De sfeer in deze woestijn stad is grimmig. Misschien omdat alle drugs en drank problemen hier zichtbaar zijn, misschien omdat wonen in een woestijn dit met mensen doet. Gelukkig was het hostel fijn waar we gewoon een dagje in het zonnetje hebben gehangen,ook wel eens lekker. Maar aan het eind van de middag moest er toch ingepakt worden want we gingen de outback in en die grote backpack mocht niet mee. Binnen een paar minuten was de kamer een prachtige semi geordende chaos. Maar het was gelukt, een rugzak en een linnen tas vol met water en warme kleding want in de winter is het dus ook in de woestijn best fris.. De volgende ochtend werden we om 6 uur opgehaald en zetten we koers richting Uluru/Ayers rock. Na een paar tussenstops met ritje op race kamelen, "dorp" dichts bij het midden van Australië, hout sprokkelen en vogeltjes kijken kwamen we aan op ons kamp ( veld van oranje stof met een vuurkorf in het midden). Na de lunch was het dan eindelijk tijd om die grote rode rots van dichtbij te bekijken. Echt wel heel speciaal om daar zo dicht langs te lopen. Onze gids Amy wist ook veel te vertellen over de aboriginals die Uluru nog steeds gebruiken voor hun rituelen. En toen was het tijd voor prikwijn en de zonsondergang! Erg mooi! Het werd maar mooier en mooier hoe lager de zon ging, van oranje en rood naar een soort blauw paars.

Na het avondeten was het tijd om in de swag te kruipen, een kanvas envelop met een dun matrasje waar je met je slaapzak in gaat liggen. Ze zeggen dat je het dan niet koud kan hebben.... ik heb de hele nacht liggen klappertanden ondanks de extra lagen kleding die ik aan trok. Gelukkig was de sterrenhemel waanzinnig mooi elke keer dat ik het waagde mijn neus boven de slaapzakrand te steken. Een lange nacht was het niet want om 5 uur moesten we ons (semi) warme bed verlaten om de zonsopkomst bij die rode rots te bekijken. Gehuld in slaapzak zagen we, samen met nog een paar busladingen, de eerste stralen opkomen over een enorme vlakte met een rots. Daarna terug rennen naar de warme bus om als eerste bij de wc te zijn (gat in de grond). Niets lekkerder dan na klappertanden bij zonsopkomst de dag echt te beginnen met een stevige wandeling door een winderige vallei. Dus op naar vallei van de wind! Stiekem indrukwekkender dan Uluru, veel minder toeristen en wat lastiger begaanbaar met een helling die ze lief heart attack hill noemden (viel allemaal echt mee).

De volgende plaats om in onze swag te kruipen was vlak bij Kings Canyon, ons laatste nachtje in de outback. Na een echte Australische maaltijd, kangoeroe van de bbq en timtams als toetje vielen we in slaap met niet echt ver weg het gejank van dingo's. Als je, je ogen dicht hebt zie je ze niet en wat je niet ziet is er niet... toch?

Na een nog iets korter nachtje zaten we weer in de auto voor een klim naar de Kings Canyon rim walk. Altijd fijn om om kwart over 6 in de vroege morgen tegen een stijle bergwand op te lopen... voordeel was wel dat geen andere groep zo debiel was om zo vroeg op te staan dus dat het geen 'vechten voor de beste fotoplek' was. Na een prachtige wandeling was het al tijd om ons tasje te pakken. Het outback avontuur zat er weer op, maar niet voordat we nog even een broodje kameel ophadden, kunnen we dat ook weer van de lijst strepen. En zo kwam er ook een eind aan het "Flying Daughters" avontuur met Anoek. Het waren een geweldige 4 weken!

Na een nachtje slapen in een normaal bed stapte ik op de bus richting Adelaide! Eenentwintig uur in een bus zitten vond ik wat lang dus er stond een nachtje in het interessante Coober Pedy, ook wel Opal City, ingepland. Coober Pedy is het minst kleine gehucht op de weg van ASP naar Adelaide. Het zijn vooral veel opaal mijnen (gaten in de grond) en een paar grotwoningen. Ik sliep dan ook 6,5 meter onder de grond... ik vond het niet zo erg toen in weer op de bus moest stappen. Wel was het interessant om te zien hoe anders dit deel van Australië weer is. Na een kort nachtje in de bus stond ik om half zeven in de vroege morgen in Adelaide. En aangezien het inchecken hier pas vanaf 13.00 uur is, op de gratis fiets de stad verkennen. Best wel raar om aan de verkeerde kant te moeten fietsen. Maar het is wel een fijne stad. Het centrum word omringd door parken (stuk of 25) en langs de rivier is het erg lekker trappen. En een fijne bijkomstigheid, de musea zijn gratis! Mijn tweede dagje terug in de bewoonde wereld ging ik op wijntour naar de Barossa, blijkbaar komt hier bijna alle Australische wijn vandaan samen met het er naast liggende Adelaide hills. Ik viel weer met mijn neus in d boter want het was Gourmet weekend, extra goedkoop luxe producten eten en drinken. Ik was de jongste op de toer maar de enige die twijfelde of een espressomartini om tien uur 's ochtends wel zo'n goed idee was. Gelukkig is het altijd wel ergens 4 uur...

Na deze "koffie" stop gingen we op weg naar Jacobs Creek, de eerste cellardoor. Wat een prachtig gebied! Wel grappig om hier extra duidelijk de omgekeerde seizoenen te zien, alle stokken waren kaal. Hier is januari de wijn maand. Vervolgens gingen we naar een kleine wijnboer waar ze ook erg lekkere port maken. Bij de volgende stop voor de lunch gingen we dan eindelijk de wijnkelders in. Ze doen het zelfde als in Europa en toch ziet het er anders uit. Lunch was "gourmet pizza" best wel erg lekker na al die wijn. Maar we waren nog niet klaar! We gingen nog naar twee cellardoors. Gelukkig is mijn backpack al vol anders zouden er toch een paar kilo's extra inzitten, het was een fijne dag. Mocht ik ook verhuizen dan lijken de Adelaide hills mij een erg fijn plekje.

En voordat ik het wist zat ik alweer in de bus van Adelaide naar Melbourne! Het zuidelijkste puntje van Australië voor mij. Ondanks dat de lente is begonnen voelt het hier nog als winter. Van de voer seizoenen in een dag heb ik alleen nog winter en herfst gezien maar ondanks dag het weer niet mee zit vind ik het een heerlijke stad! Overal leuke koffie tentjes en schattige cafés met heerlijke broodjes, taartjes en ander heerlijks. Ik begrijp dat deze stad al 7 jaar op rij is verkozen als beste stad om te wonen! Het is hier heerlijk ronddwalen en er zijn ook genoeg musea voor als het buiten te koud word en koffie of thee niet meer helpt. Toch vertrek ik na een kleine week wat verder naar het zuiden, ik mis de zon. Morgen stap ik op de bus naar Canberra, volgens veel de meest saaie stad van Australië. Ik wil dat toch eens zelf bekijken voordat ik weer verder trek naar Sydney. Die stad heeft toch een beetje mijn hart gestolen. Ik ben benieuwd of ik het er nog steeds zo heerlijk vind als toen ik er 5 weken geleden mijn eerste stapjes op Australische bodem zette!