Het duurde een paar dagen maar ik ben er over uit. Het Zuidereiland is inderdaad nog mooier dan het noorder. De eerste dag in het zuiden begon al gelijk goed met stralende zon en een wijnproeverij. Helaas zat het weer daarna de eerste dagen niet zo mee (was belabberd) dus Abel Tasman NP viel wat tegen door de hoeveelheid regen dus ik zal nog een keertje terug moeten om het te zien in de zon. Gelukkig is het weer verder relatief goed met weinig regen en zelfs de zon laat zich steeds regelmatiger zien. Maar blijkbaar is het weer hier aan de westkust al fantastisch als het niet regent.

Waar in het noorden de wegen veelal breed zijn en toch wel op een snelweg lijken zijn de wegen in het zuiden veel smaller en doet het meer denken aan de smalle bochtige bergen wegen door de Alpen. Niet heel verrassend heet de bergketen hier ook the Southern Alps en voelt het toch alsof ik wat dichter bij huis ben. Na een prachtige weg door de bergen en regenwoud en zo nu en dan een doorkijkje naar de oceaan stopten we bij cape faulwind voor een wandelingetje langs de kust en zoeken naar zeehonden. De naam zegt het eigenlijk al wel, er stond een stevige bries. We begonnen met een fijn zonnetje helaas sloeg dit halverwege om in een flinke bui dus het was een sprintje trekken naar het eindpunt. Mijn bed stond deze keer in Westport, een dorp waar niet heel veel gebeurt behalve, niet geheel onbelangrijk, dat ze hier bier brouwen. Er moest dus even geproefd worden. Dat gaat hier dus niet op de zelfde manier als wijn proeven.. niks geen groot glas met een klein scheutje, gewoon een heel glas bier. En dan nog een paar want je moet wel goed proeven. Gelukkig kregen we er ook eten bij en dat was ook wel een beetje nodig.

Onderweg naar Franz Josef stopten we voor een pannenkoekenontbijt bij de Pancake rocks in Punakaki. Met heel veel fantasie zie je een stapel pannenkoeken in de rotsformaties. Natuurlijk kreeg ik wel zin in Pancakes na al dat gepraat er over dus dat was een fijn tweede ontbijt! De weg richting Franz Josef was wederom erg mooi. Helaas was het weer te slecht om de gletsjer op de gaan met een helihike dan maar er naartoe wandelen. Helaas is de gletsjer zo erg gesmolten dat je nog steeds 700m verwijderd bent en waren er zo veel wolken dat we een beetje twijfelde of er wel echt een gletsjer was maar het was een leuk stukje wandelen. Vanaf Franz Josef stond er weer een lange dag op het programma. Via Fox glacier naar lake Matheson (spiegel meer), een korte stop bij een waterval waarvan je gaat hallucineren en vervolgend door naar de blue water holes. Het water was daar zo mooi blauw! Na hier een tijdje te hebben rond gehangen het laatste prachtige stukje richting Wanaka. Wat was die weg mooi! Overal besneeuwde bergtoppen met daarvoor een groot meer. Het is zo mooi dat je twijfelt of het wel echt is! Ik had daar prima een dag of wat willen zitten en van het uitzicht genieten. Gelukkig kon dat in Wanaka. Heerlijk aan het water zitten en naar de bergen in de verte staren en natuurlijk naar de wanaka boom. Ik dacht dat dat een mega grote boom in het midden van het meer zou zijn, had ik dat toch even mis... het is een heel klein boompje dat net in het water staat. Mijn eerste reactie was "O, is dat het" maar dat kleine boompje zorgt wel voor prachtige plaatjes! Het was natuurlijk niet alleen maar aan het water zitten en niets doen, ik ging op avontuur! Roy's peak was helaas gesloten maar gelukkig is dat niet de enige wandeling. Vanaf rocky mountain was het uitzicht erg mooi en omdat we niet de hele 5 uur terug naar Wanaka wilden lopen gingen we voor de Nieuw-Zeeland manier, liften! Het koste ons wel 3 minuten om een lift te krijgen, best een goed begin lijkt mij zo...

Inmiddels ben ik voor de tweede keer in Queenstown. De eerste paar dagen was vooral pubcrawl, bijkomen van de pubcrawl, Ferg burger eten en om hoog met de gondel en naar de Luge (ik moest dat ook even Google maar het was ontzettend leuk!) inmiddels is dat alweer bijna een week geleden. Want na een paar dagen vertrok ik naar Milford sound. Zo mooi! En zo gigantisch, je voelt je daar echt heel klein. Na een nachtje in de middle of nowhere gingen we opweg naar Steward Island, helaas begaf de bus het en zaten we met zijn allen op hulp te wachten tussen de schapen. De ferry naar Steward Island hebben we niet gehaald dus brachten we de nacht door in Invercargill, volgens John Cleese "the asshole of the world" dus...

Gisteren was het weer tijd voor een wandeling. De Ben Lomond track stond op het programma. Wat was het mooi! In iets meer dan 4 uur klommen we vanaf de stad (300m boven zee niveau) naar de top op bijna 1800m. Halverwege konden we niet geloven dat we naar die grote piek gingen, dat was toch veel te verweg! Maar we hebben het gehaald en het was de zweetdruppels meer dan waard! Wat een uitzicht, bij elke bocht werd het nog mooier! Helaas is dat voor mij voorlopig even de laatste grote wandeling want mijn bergschoenen hebben het begeven en vreemd genoeg hebben ze in Queenstown geen schoenmaker dus ik moet zelf aan de slag met lijm...

Morgen ochtend begint de reis richting Auckland alweer. Gelukkig niet in een keer stop morgen nog in Mt Cook dus ik kan voorlopig nog even van het mooie Nieuw-Zeeland genieten!