Het nieuwe jaar begon goed met een nachtbus van Cuzco maar Arequipa met een van de meest luxe bussen. Het was denk ik de verschrikkelijkste nachtbus tot nu toe. De verwarming onder mijn stoel stond op standje grill, geen enkele Europees past qua lengte in de stoel, laat staan een Nederlandse van gemiddelde lengte en bijna niemand past in de stoel qua breedte. Zelfs het privé tv scherm en het eten konden dit niet meer goed maken, doe mij dan toch maar zo'n vriezer bus. Eenmaal in Arequipa sprintte ik ongeveer de bus uit. Helaas is inchecken in een hostel/hotel om 7 uur 's ochtends niet mogelijk dus eerst maar opzoek naar ontbijt. Arequipa heeft een Colonials sfeer zoals zoveel steden hier die vroeger door de Spanjaarden zijn overgenomen. Helaas heb ik verder niet heel veel van de stad gezien want na al dat slaap te kort lag ik met een flinke verkoudheid in bed. Gelukkig hielp een dag en nacht goed slapen en voelde ik mij al wat beter voordat we vertrokken naar De Colca Vally.
En na even goed opwarmen in wat hot springs was ik klaar om condors van dichtbij te zien! Helaas is het niet helemaal het "zie condors vliegen seizoen" maar na wat geduldig wachten en van het waanzinnige uitzicht genieten liet een condor zich dan toch zien en in de auto terug vloog een mannetje met de auto mee, wat een geweldige dieren!
Terug in Arequipa had ik wat tijd om wat souveniertjes in te slaan en vervolgens met een groepje pisco sours te proeven (zonder ei zijn ze toch het lekkerst), het werd een lange en hele gezellige avond.
Na de verschrikkelijke nachtbus naar Arequipa waren we allemaal wel klaar met nachtbussen en werd het plan omgezet en gingen we met de dag bus om een normale nacht te kunnen slapen voordat er over de Nazca lijnen gevlogen zou worden. Nog steeds afzien maar toch beter te doen. Helaas kon ik door oogproblemen niet vliegen. Achteraf gezien was ik daar wel blij mee want 3 van de 6 vliegers hebben alleen de eerste tekening gezien om vervolgens de rest van de vlucht met hun hoofd in het spuugzakje te zitten.. ondertussen lag ik heerlijk van het zonnetje te genieten aan het zwembad, soms zit het uiteindelijk allemaal mee.
Onderweg naar Paracas kwamen we weer door de Atacama woestijn (dat is inderdaad dezelfde als die in Chile), bizar hoe droog het daar is en hoe mensen daar toch leven. En we stopten nog even in bij Huacachina om de oase te bekijken en al het gedoe rond de Dakar race. Om vervolgens een snelcursus pisco proeven te doen. In een keer achterover en dan gelijk de volgende. Voor iedereen die stalen ingewanden heeft was er ook nog een pisco met 80% alcohol, waarom niet. En dan Paracas! Eindelijk weer op zee niveau! En eindelijk ook weer de zee! Het was heerlijk om de zee weer te zien en een normale hoeveelheid zuurstof in te ademen al denk ik dat ik stiekem eindelijk gewend was aan dat leven boven de 3000 meter. Vanuit Paracas zijn de Islas Ballestas te bezoeken. Heeeeel veeel vogels en zeeleeuwen en dan eindelijk ook pinguïns, wel 5! En een beetje ver weg maar toch, ik heb eindelijk pinguïns op land gezien.
Inmiddels ben ik aangekomen in Lima en was het tijd om gedag te zeggen tegen mijn reisgenootjes van de afgelopen maand/twee weken. De meeste zijn naar huis, een begint aan een nieuw avontuur in Colombia en ik ga dan toch eindelijk op Spaanse les. Beter laat dan nooit toch?